Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

Μεγαλοπόδαρος μύθος ή πραγματικότητα;


Το πλέον διάσημο πλάσμα της Κρυπτοζωολογίας (κλάδος της ζωολογίας η οποία μελετάει την τυχόν ύπαρξη παράξενων και πολλές φορές αλλόκοτων πλασμάτων που έχουν καταγραφεί)είναι ο τύπος του πιθηκόμορφου ογκώδους όντος το οποίο ζει σε δασικές και ορεινές περιοχές σε όλο τον κόσμο. Σε κάθε μέρος του κόσμου που εμφανίζεται γίνεται μύθος και παίρνει και διαφορετικό όνομα όπως: στα Ιμαλάια ονομάζεται Yeti στα βραχώδη όρη λέγεται Bigfoot και στην βόρεια Αμερική Sasquatch. Στις περιοχές που εμφανίζεται έχει γίνει θρύλος και φόβητρο για παιδιά και μεγάλους. Αυτά τα ανθρωπόμορφα όντα εμφανίζονται σε περιοχές του πλανήτη με έντονη βλάστηση και αχανείς εκτάσεις όπου μπορούν να κρύβονται , όπως είναι η Σιβηρία και οι χιονισμένες βουνοπλαγιές των Ιμαλαΐων. Οι εμφανίσεις αυτών των όντων αξίζει να σημειωθεί ότι είναι αρκετές.

Μαρτυρίες ανθρώπων που τον είδαν:

Στην Αμερική όπου εκεί ο Μεγαλοπόδαρος κυριαρχεί στις ορεινές περιοχές του Όρεγκον και της Καλιφόρνια. Τον Ιανουάριο του 1972, στο Μπολς Φερυ της Καλιφόρνια τέσσερις νεαροί κατευθύνονται προς το Μπητλ Κρηκ με το αυτοκίνητο τους όταν βλεπουν ένα φωτεινό αντικείμενο να περνά πάνω από το αμάξι τους. Αφού παρκάρανε ακούσανε μια κραυγή, γυρίσανε προς το μέρος οπού ακούσανε την κραυγή και αντικρίσανε ένα ογκώδες πλάσμα ύψους περίπου 2.10 μέτρων με σκούρο τρίχωμα και κεφάλι σε σχήμα σταγόνας

Το πλάσμα απομακρύνθηκε όπως κάνανε και εκείνοι. Απομακρυνόμενοι με το αυτοκίνητο ένιωσαν πως κάποιος τους παρακολουθούσε και’ είδανε φλογερές σφαίρες σε διάφορα χρώματα να κινούνται σπασμωδικά πάνω από τα χωράφια. Στην συνέχεια μια από τις σφαίρες πήρε ανθρώπινη μορφή και στάθηκε δίπλα στον δρόμο. Μετά από μια διασταύρωση πιο κάτω όλα έγιναν όπως πριν. Τη σχέση Μεγαλοπόδαρου και ΑΤΙΑ που φαίνεται στο παραπάνω περιστατικό ενισχύει και το παρακάτω. Τον Οκτώβριο του 1960, στο Μαρλιγκτον της Δυτικής Βιρτζίνια ο Ντοκ Πρηστλυ οδηγούσε όταν το αυτοκίνητο του σταμάτησε ανεξήγητα να λειτουργει. Στην άκρη του δρόμου στέκονταν ένα ανθρωποειδές 2,50 μέτρων με ανορθωμένο μακρύ τρίχωμα. Ένα λεωφορείο με φίλους του Πρηστλυ που προπορευότανε γύρισε πίσω για να δει γιατί αργούσε. Στην θεά του λεωφορείου το τρίχωμα του πλάσματος έπεσε και η μηχανή του αυτοκινήτου άρχισε να ξαναλειτουργεί. Το επεισόδιο επαναλήφθηκε λίγα λεπτά αργότερα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Στην ίδια πολιτεία παρόμοια περιστατικά ήτανε σε έξαρση τον ίδιο χρόνο. Ένα άλλο περιστατικό έλαβε χώρα στις 9 Ιουνίου 1974 στο Κινγκ Καουντι της Ουάσιγκτον. Ο Τόνυ Μακλενναν οδηγούσε το αυτοκίνητο του όταν φρέναρε απότομα παρατηρώντας κάτι που έμοιαζε με τραυματισμένο σκυλί. Όταν όμως ο «σκύλος» σηκώθηκε τότε ο Μακλενναν είδε ένα ογκώδες τριχωτό πιθηκοειδές ύψους 2,50 και πλέον μέτρων με κόκκινα φωτεινά μάτια. Οι έρευνες που ακολουθήσανε έφεραν στο φως ένα φρέσκο μονοπάτι και τρίχες μήκους 10 εκατοστών αναλύσεις που έγιναν έδειξαν ότι δεν άνηκαν σε τότε γνωστό ζώο. Στις 21 Οκτωβρίου του 1973 η κυρία Χαιτ παρατήρησε από το σπιτι της στον κήπο διάφορα φωτάκια τα οποία έμοιαζαν με στολίδια χριστουγεννιάτικου δέντρου. Σε λίγο τα φωτάκια έσβησαν και έγιναν ένα λαμπρό φως, μια ημικυκλική κάψουλα στην οποία διακρινότανε ένα πιθηκόμορφο πλάσμα χωρίς λαιμό και με κανένα χαρακτηριστικό στο πρόσωπο του εκτός από μια προεξέχουσα μύτη.

Δυστυχώς υπήρχαν και αναφορές για εχθρική συμπεριφορά από Μεγαλοπόδαρους. Μια λίστα τέτοιων βίαιων συμπεριφορών συγκέντρωσε το 1965 ο ερευνητής Τζον Γκριν με πάνω από 120 περιστατικά. Ένα τέτοιο περιστατικό έλαβε χώρα το 1942 όταν στο Καντζ της Βρετανικής Κολομβίας ένας τριχωτός γίγαντας επιτέθηκε σε έναν άντρα και του έσπασε το χέρι. Στην ίδια περιοχή είχε ακουστεί μια ιστορία σύμφωνα με την οποία δυο κυνηγοί στις αρχές του 19ου αιώνα σκοτωθήκανε από κάτι «δίποδο». Το 1907 οι Ινδιάνοι της ίδιας περιοχής αναστατώθηκαν από τα ουρλιαχτά ενός πιθηκάνθρωπου και το 1945 στην ίδια περιοχή ένας Μεγαλοπόδαρους κυνήγησε τον Χενρυ Τσαρλς για περίπου ενάμισι χιλιόμετρο κοντά στο Χάρισον Μιλς. Ενδιαφέροντα στοιχεία μας παρέχουν και οι τοπικές ινδιάνικες παραδόσεις. Συγκεκριμένα στην περιοχής Μέμφις στο Τένεσση τα πιθηκόμορφα πλάσματα ονομάζονται τρελές αρκούδες, οι οποίες λέγεται ότι έρχονται από τα άστρα μέσα σε μικρά φεγγάρια. Έχουν αναφερθεί πολλές περιπτώσεις στις οποίες Ινδιάνοι είδανε τρελές αρκούδες να βγαίνουν από μικρά φεγγάρια .Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι οι τρελές αρκούδες δεν βγαίνουν μόνες τους από τα μικρά φεγγάρια αλλά τις βγάζουν έξω άνθρωποι οι οποίοι μοιάζουν με κανονικούς ανθρώπους και έχουνε κοντά μαλλιά και φωτεινά ρούχα

Όπως φαίνεται ο Μεγαλοποδαρος εμφανίζεται αρκετές φορές σε όλον το κόσμο τα τελευταία 150 χρόνια. Ευτυχώς έχουμε καταφέρει να βρούμε αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη του. Διάφορες αποστολές έχουν αποφέρει τρίχες, φωτογραφίες, φιλμ και εκμαγεία αποτυπωμάτων. Η πρώτη φωτογραφία αυτού του πλάσματος δημοσιεύτηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1965. Η φωτογραφία απεικονίζει μια μαύρη ανθρωποειδής φιγούρα ανάμεσα στα δέντρα. Μια παρόμοια φιγούρα φαίνεται και σε ένα φιλμ που τραβήχτηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1967 από τους Ροτζερ Πάτερσον και Μπομπ Γκιμλιν στην πόλη Ευρηκα της Καλιφόρνια. Στην αρχή υπέθεσαν πως το πλάσμα ήταν αρκούδα αλλά αυτό σηκώθηκε στα δυο του πόδια και άρχισε να απομακρύνεται. Ο Πάτερσον κατέβηκε από το τρομαγμένο άλογο του και αρπάζοντας την κάμερα του ακολούθησε το πλάσμα και τράβηξε αρκετά μέτρα φιλμ. Μετά από την εξέταση του φιλμ φάνηκε ότι το πλάσμα ήταν ύψους 2.10μ. και βάρους 150 κιλών. Υπάρχει και μια συλλογή εκμαγείων αποτυπωμάτων τέτοιων πλασμάτων στην κατοχή του Γκροβερ Κραντζ. Τα αποτυπώματα έχουν μήκος 43 εκ.

Τι είναι αυτό το πλάσμα; Έχουν ακουστεί πολλά από πολλούς. Διάφοροι επιστήμονες, φυσιογνώστες, βιολόγοι, ανθρωπολόγοι, ορθοπεδικοί, και ειδικοί φωτογραφίας διατυπώνουν απόψεις μετά από επίπονες έρευνες. Φαίνεται ωστόσο μετά από ευρήματα πως δεν πρόκειται για κατάλοιπο ανθρώπου του Νεαρτενταλ ή για χαμένο κρίκο της ανθρώπινης εξέλιξης. Οι πιο πολλές εμφανίσεις γίνονται σε δυσπρόσιτες περιοχές αλλά έχουμε και θεάσεις τέτοιων πλασμάτων και σε πυκνοκατοικημένες περιοχές. Σε αυτές τις περιπτώσεις εμφανίζονται κλοιοί από έδαφος και αέρα. Όταν κλείνουν πια δεν υπάρχει τίποτα μέσα. Φυσικά είναι δύσκολο να δεχθούμε πως οποιονδήποτε γνωστό πλάσμα μπορει να ξεφύγει. Έχουμε και την ανάλυση του περίφημου Sasquatch. Σύμφωνα με τις αναλύσεις φαίνεται πως πρόκειται για ένα άγνωστο ανθρωποειδές, θηλυκού γένους, ύψους δυο μέτρων που δεν ανήκει στο ανθρώπινο είδος. Άρα τι είναι; Ο καθηγητής Μπόρις Πορσνεφ με μια μνημειακή εργασία του προτείνει πως πρόκειται για μεταβατικό στάδιο πίθηκου σε άνθρωπο. Αυτό προβληματίζει πολλούς επιστήμονες είναι πως δεν έχουν βρεθεί απομεινάρια ή σκελετοί τέτοιων πλασμάτων. Μήπως το πλάσμα αυτό θάβει τους νεκρούς του υποδεικνύοντας έτσι αξιόλογη πνευματικότητα και νοημοσύνη; Άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτά τα πλάσματα δεν είναι τίποτα άλλο από μια προβολή του αρχέτυπου του ανθρώπινου συλλογικού στο υλικό επίπεδο. Το αρχέτυπο αυτό έχει σχέση με την αρχαϊκή μνήμη και το φόβο του τριχωτού αγριάνθρωπου από τον οποίο αναπτύχθηκε ο Homo Sapiens και με τον οποίο οι μακρινή μας απόγονοι πρέπει να έδωσαν πολλές μάχες. Η θεωρία αυτή παρουσιάζει ενδιαφέρον καθώς αντικαθιστά το άγνωστο με κάτι εξίσου άγνωστο.

Τι είναι αυτό το ανθρωπόμορφο ή πιθηκόμορφο πλάσμα τελικά; Δεν ξέρουμε ακόμα πώς να το χαρακτηρίσουμε και ως τι να το κατατάξουμε. Και αυτό γιατί δεν έχουμε ένα πτώμα ή ένα ζωντανό ων που να μπορέσουμε να το μελετήσουμε. Τα λιγοστά ευρήματα που έχουν βρεθεί όπως τρίχες, εκμαγεία αποτυπωμάτων και περιττώματα μας δείξανε μετά από ανάλυση DNA ότι δεν πρόκειται ούτε για αρκούδα ούτε για άνθρωπο και ούτε για κάποιο γνωστό ζώο. Προς το παρόν θα μείνει κάτι άγνωστο και ανεξερεύνητο. Πάντως το σίγουρο είναι ότι το μυστήριο του Μεγαλοπόδαρου θα συνεχίσει να μας μαγεύει για πολύ καιρό ακόμα.













Κάποιες από τις λιγοστές καθαρές φωτογραφίες όπου δείχνουν το πλάσμα.




Μχάλης Μινωτάκης

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολλυ ωραιο το αρθρο σου!!!!!
Συνεχισε ετσι!!!

Ανώνυμος είπε...

Μας μαγεψες με την παραστατικοτητα του αρθρου σου ειναι παρα πολυ ωραιο σου ευχομαι να γινεις δημοσιογραφος, οχι ομως οπως τον Μακη

Ανώνυμος είπε...

Μας μαγεψες με την παραστατικοτητα του αρθρου σου ειναι παρα πολυ ωραιο σου ευχομαι να γινεις δημοσιογραφος, οχι ομως οπως τον Μακη

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια Μιχάλη!!!
Το άρθρο σου είναι πραγματικά πολύ ωραίο!
Χαίρομαι ιδιαίτερα που το pyranxas θα συνεχίσει την δυναμική του πορεία με εσάς.
Συνεχίστε όλοι την καλή δουλειά!

Ανώνυμος είπε...

ΤΕΛΕΙΟΣ !

Ανώνυμος είπε...

Συνεχισε να γραφεις για τετοια παραξενα πραγματα.Θα εχεις μεγαλη επιτυχια!!!