Τετάρτη 9 Απριλίου 2008

Ταξιδεύοντας
















Παρθενώνας

















Ηρώδειο
















Ελευσίνα





































Καρυάτιδες

















Παναγιώτης Δασκαλάκης

O γκρεμός

Οι λύκοι τρώνε σιγά-σιγά ό,τι απομένει από το θήραμα
που το ’σειραν πολλοί στη ζούγκλα των αιώνων.
Τρώνε μόνο οι δυνατοί, που η αγέλη τούς διάλεξε.
Στους άλλους, τα λυκάκια, θα δώσουν το κόκαλο,
ω, οι δυστυχείς πώς να χορτάσουν;
Οι λύκοι το θέλουν όλο γι’ αυτούς
χωρίς να μοιραστούν τίποτα με τους άλλους,
γι’ αυτό τους λεν ζώα.
Μα τι να κάνουν οι δυνατοί, τώρα τα λυκάκια πεινούν κι αυτά,
δείχνουν τα δόντια, αλλά μόνο αυτό…
Ξάφνου τους πετάνε ένα ψαχνό, αυτά τρέχουν μαλώνοντας
ποιο θα το πρωτοπάρει, το τρώνε και ευχαριστούν,
ω! τα φτωχά ήταν ψαχνό ή το φτωχό τους το μυαλό
ψάχνει δικαιολογίες για τους λύκους?
Αυτά χόρτασαν μόνο με την ιδέα, ησύχασαν.
Έτσι τα είχαν μάθει, αυτοί οι ψευδολόγοι.
Νεογέννητα ακόμα, τους έδιναν το γάλα της ψευτιάς,
μαζί με φαντασίες και ψευδαισθήσεις,
τα αθώα τα ματάκια χόρτασαν το ψέμα και συνήθισαν.
Έτσι πορεύτηκαν, έτσι θα συνεχίσουν.
Ένα-δύο ήταν τυφλά, δεν είδαν τις φαντασίες,
άλλα δύο χωρίς γεύση και δεν ήπιαν το γάλα της ψευτιάς.
Τα είπαν άρρωστα και τα σκότωσαν,
θα χαλούσαν την ομοιομορφία που αυτοί είχαν φτιάξει.
Τα ’σειραν με τα δόντια τους σ’ ένα γκρεμό, κανείς να μην τα ξαναδεί.
Σκόνη, πόνος, το σώμα πονά, το χέρι τρέμει, τα δάκρυα τρέχουν.
Ένα σαλεύει μες στο βάθος της αβύσσου
Γράφει κάτι κάπου…
Αλλά ποιος θα το δει, η βροχή θα μουσκέψει το χαρτί
και ποιος θα πλησιάσει για να φωτιστεί,
στο βάθος του γκρεμού?
Μαρία Μαρνεράκη

Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

Θάλασσα και δρόμοι































































Ηλίας Γιανναδάκης

Διαδίκτυο: Οφέλη και Κίνδυνοι

« Η υδρόγειος σφαίρα συρρικνώνεται απ’ τον ηλεκτρισμό- δεν είναι πια παρά ένα μικρό χωριό» . Και αυτό, φυσικά, αναφέρεται στην εποχή μας- την εύλογα χαρακτηριζόμενη ως « ηλεκτρονική εποχή»- καθώς η εμφάνιση τόσο των επιτευγμάτων της ηλεκτρονικής, όσο και του Διαδικτύου (Internet) έχει επιτύχει να φέρει τους ανθρώπους πιο ‘κοντα’.

Κανείς δεν ήταν ικανός να προσδιορίσει με ακρίβεια την ανάπτυξη του Διαδικτύου καθώς και να προβλέψει τις συνέπειες στον οικονομικό τομέα, την συμβολή του στην διεύρυνση και διάδοση των γνώσεων, αλλά και την ευρύτερη αναβάθμιση της ζωής μας.

Αρχικά, κύριο γνώρισμά του αποτελεί η αποφυγή χρονοβόρων και περίπλοκων για τον χρήστη διαδικασιών για την ανεύρεση πληροφοριών, στοιχείο βασικό για τους γρήγορους ρυθμούς της εποχής μας. Παράλληλα, το άτομο εξασφαλίζει πολύπλευρη ενημέρωση πάνω σε ποικίλα θέματα, ενώ συχνά γίνεται ‘αυτόπτης μάρτυρας΄ των γεγονότων. Εξάλλου, το ότι συμπεριλαμβάνεται στα σχετικά οικονομικά μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, καθιστά την πρόσβαση εφικτή σχεδόν σε όλους. Αξίζει να αναφερθεί πως ποτέ άλλοτε η ελευθερία λόγου δεν είχε προαχθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να παρέχεται στον καθένα η δυνατότητα έκφρασης και δημοσιοποίησης των απόψεων και των σκέψεων του. Τέλος ανάμεσα στα πολλά πλεονεκτήματα του πρέπει να συμπεριληφθεί και η ικανότητα επικοινωνίας των ατόμων μεταξύ τους.

Εντούτοις, η τρομακτική και κυρίως απρόβλεπτη εξέλιξη καθιστά τον άνθρωπο διστακτικό και άβουλο, ενώ συχνά επιφέρει την υποταγή του. Έτσι, λοιπόν, μαζί με τις θετικές επιδράσεις του συνυπάρχουν και αρνητικές, οι οποίες αφορούν σε μεγάλο βαθμό το ίδιο το άτομο. Συγκεκριμένα , όπως άλλωστε και τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αντίστοιχα και αυτό διαθέτει δύναμη επιβολής και υποβολής καθώς με τον καταιγισμός μηνυμάτων, αλλά και από την πλευρά του ατόμου, της κατοχής χαμηλών πνευματικών αντιστάσεων και έλλειψης κριτικής σκέψης , συμβάλουν στην δημιουργία πρόσφορων συνθηκών χειραγώγησης, προβολής προτύπων με υλιστικό χαρακτήρα και εξώθησης του ατόμου στην διατήρηση παθητικής στάσης. Ωστόσο, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ΜΜΕ, ο αμφίδρομος χαρακτήρας του αφήνει αρκετά περιθώρια δράσης για την αποφυγή του κινδύνου. Επιπλέον, παρατηρείται ευρύτερη εκδήλωση φαινομένων εξάρτησης των νέων από το Διαδίκτυο, ενώ πολλές φορές αποτελεί χώρο υποδαύλισης ενεργειών εξώθησης τους σε καταστροφικές πράξεις (αυτοκτονίες, ανθρωποκτονίες, κτλ). Αν και ευνόησε την επικοινωνία των ατόμων μεταξύ τους, ταυτόχρονα τους εγκλώβισε σε ένα μη πραγματικό κόσμο. Κι αυτό εξαιτίας της επιθυμίας για ανεύρεση φίλων μέσο του διαδικτύου, οι οποίοι όμως συχνά δεν αποκαλύπτουν τα πραγματικά τους στοιχεία αλλά και τις προθέσεις τους.

Πολλοί είναι που υποστηρίζουν ότι πρέπει να περιοριστεί η ανεξέλεγκτη ελευθερία του. Άλλοι πάλι πιστεύουν πως κάτι τέτοιο θα ήταν απαράδεκτο καθώς θα οδηγούσε στην λογοκρισία.

Παρόλ’ αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Διαδίκτυο, όπως και κάθε άλλο επίτευγμα της επιστήμης, δεν είναι από μόνο του ‘καλό ή ‘κακό’, ούτε ευθύνεται η επιστήμη για τα αποτελέσματα που συνεπάγεται η χρήση του. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο τρόπος χρήσης καθορίζει και τις συνέπειες τους.



Μαρία Μινωτάκη

Τετάρτη 2 Απριλίου 2008

Ξενοιασιά και ξεφάντωμα για 3 ημέρες

13-03-08 μέχρι 17-03-08 3 υπέροχες (τουλάχιστον για εμένα) ημέρες. Όλα ξεκίνησαν το απόγευμα της πέμπτης, το απόγευμα της πολυπόθητης αναχώρησης! Η συγκέντρωση έγινε στις 6.30 μμ στον προαύλιο χώρο του σχολείου. Το παραμύθι ξεκινούσε. . .

Όταν φτάσαμε στο πλοίο, επικρατούσε πανικός! Ήμασταν περίπου 12 άτομα σε μία τόσο μικρούλα καμπίνα. Είναι αυτό που λέμε, όλοι οι καλοί χωράνε. Η συνέχεια του ταξιδιού δεν ήταν και τόσο καλή για εμένα, αφού κουνούσε αρκετά το πλοίο, όμως με τη στήριξη των φίλων κου το ξεπέρασα κι αυτό. Να ‘ναι καλά που με ανέχονται!

Ημέρα 1η: αρχίζει με την επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας. Αν και λίγο νυσταγμένοι ( δεν είχαμε κλείσει μάτι το προηγούμενο βράδυ ), καταφέραμε να παρακολουθήσουμε την ξεναγό ( μερικοί τουλάχιστον ). Στη συνέχεια πήγαμε για φαγητό. Κι εκεί δεν περάσαμε απαρατήρητοι, αφού κάποιος (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε ) έριξε χάμω την πιατέλα με το φαγητό του όπως καταλαβαίνετε όλο το μαγαζί εμάς κοιτούσε. Εκεί που ήταν πολύ ωραία, όμως, ήταν στο στρατιωτικό αεροδρόμιο Ελευσίνας.








Μπήκαμε σε αεροπλάνα κι αυτό ήταν τέλειο! Αλλά, αυτό που μας εξέπληξε ήταν η καλοσύνη και η δεκτικότητα των ανθρώπων που εργάζονται εκεί.

Παρασκευή βράδυ, το πρώτο μας βράδυ στην πρωτεύουσα ξεκίνησε με την παρακολούθηση της παράστασης « το τρέντι θα σφυρίξει 3 φορές ¨». Τα γέλια που κάναμε δε λέγονται, Φασουλής βλέπεις.

Ημέρα 2η: ξεκινάει με επίσκεψη στο Ίδρυμα μείζονος ελληνισμού. Ωστόσο, άλλο περιμέναμε, να μας αφήσουν ελεύθερους για ψώνια, καφέ, φαγητό κλπ. Αυτό έγινε αμέσως μετά την επίσκεψη μας στο Ι.Μ.Ε . Δε μπορώ να πω, αρκετά μαγαζιά θα έμειναν ικανοποιημένα από τις αγορές. Να μην πλουτίσουμε και την Αθήνα ?

Σάββατο βράδυ, πως το περιμέναμε αυτό το βράδυ!!! Το πρόγραμμα έλεγε : παρακολούθηση της λίμνης των κύκνων στον πάγο.Ενθουσιάστηκα με τη λίμνη των κύκνων, γιατί δεν είχα ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Ωστόσο, τα περισσότερα αγόρια δεν το βρήκαν τόσο ενδιαφέρον, έτσι κοιμήθηκαν!










Ημέρα 3η: η ημέρα της επιστροφής! Πανικόβλητοι τρέχουμε εδώ κι εκεί, για να φτιάξουμε τις βαλίτσες μας. Τελικά συγκεντρωνόμαστε στην ώρα μας στην ρεσεψιόν. Κουβαλάμε τις βαλίτσες μέχρι το πούλμαν και επιβιβαζόμαστε, πάμε ακρόπολη.Εκεί η ξεναγός μας ενημέρωσε για την ιστορία της ακρόπολης .Είναι σπουδαίο το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι απο όλο τον κόσμο την επισκέπτονται . Φανταστείτε για τι οικοδόμημα πρόκειται απο αρχιτεκτονική και ιστορική άποψη .








Mετά από μία σύντομη ενημέρωση φύγαμε για το village για φαγητό, καφέ και ξεκούραση. Εκεί δυστυχώς κλάπηκε η τσάντα μιας κοπέλας, αλλά ακόμα κι αυτό το ατυχές συμβάν ήταν λίγο για να μας χαλάσει τη διάθεση. Το αποκορύφωμα της διασκέδασης ήταν στο Allou.

Έτρεμα από το φόβο μου, ούρλιαζα, αλλά κατά βάθος το διασκέδαζα!

Μετά τα γέλια του Allu ήρθε η ώρα να επιβιβαστούμε στο καράβι. Μία επιστροφή που τα είχε όλα, κυρίως πολλά γέλια και συναίσθημα. Λόγω της κούρασης των προηγούμενων ημερών όλοι κοιμηθήκαμε λίγο, κι ας λέγαμε ότι δεν θα κοιμηθούμε.

Δευτέρα πρωί , η σκληρή πραγματικότητα, το λεωφορείο μας πηγαίνει στο Κολυμπάρι. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής ο κύριος Σουρουλής μας μίλησε. Αυτό που κράτησα από τα λόγια του ήταν το εξής : « έχετε υπέροχους φίλους »

Τελικά αυτό κατάλαβα σ’ αυτήν την εκδρομή ή μάλλον το ήξερα, αλλά για άλλη μία φορά το επιβεβαίωσα, έχω τους πιο υπέροχους φίλους. Χάρη σε αυτούς έζησα μερικές από τις ωραιότερες στιγμές στη ζωή μου...

Το παραμύθι μπορεί να τέλειωσε αλλά αυτά που άφησε θα μείνουν για πάντα!

Ευχαριστώ τους φίλους μου για κάθε ωραία στιγμή!


Αγγελική Ντουσάκη

Τρίτη 1 Απριλίου 2008

Φωτογραφίες από ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη



















Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης






















Μανχάταν





















Central Park




Μαρία Ντουσάκη