Οι περισσότεροι από εμάς ίσως γνωρίζουν την περίπτωση της Dolly, το πρόβατο το οποίο προήλθε από κλωνοποίηση. Ωστόσο, ελάχιστοι είναι εκείνοι που πραγματικά γνωρίζουν τι εννοούμε με τον όρο αυτό.
Με τον όρο, λοιπόν, κλωνοποίηση ορίζουμε την διαδικασία αναπαραγωγής ενός ή περισσότερων οργανισμών από ένα πρότυπο, το οποίο μπορεί να είναι είτε γονίδιο ή κύτταρο είτε ακόμα και πολυκύτταρος οργανισμός, μέσω του γενετικού του υλικού ( DNA).
Ακόμα, η κλωνοποίηση δεν αποτελεί μια πρωτόγνωρη διαδικασία για την φύση. Ήδη συναντάται σε μεγάλο βαθμό στους μονογονικά αναπαραγόμενους οργανισμούς, ενώ σπανιότερα στους αμφιγονικά αναπαραγόμενους. ( όπως τα μονοωικά δίδυμα στην περίπτωση του ανθρώπου)
Επιπλέον, οι εφαρμογές έχουν ευρεία χρήση στην ανθρώπινη ζωή. Ειδικότερα, ενισχύεται η φυτική και ζωική παραγωγή, καθώς συμβάλει στην δημιουργία ζωικών και φυτικών οργανισμών με βελτιωμένα χαρακτηριστικά . Έπειτα, είναι γνωστή η ύπαρξη άτεκνων ζευγαριών που επιθυμούν να αποκτήσουν ένα παιδί. Αυτή τους η επιθυμία εκπληρώνεται με την δημιουργία του κλώνου του ενός γονέα. Τέλος, όπως γνωρίζουμε η ανεύρεση συμβατού μοσχεύματος καθίσταται μία χρονοβόρα και ψυχοφθόρα διαδικασία για τον ασθενή. Με την βοήθεια, όμως της κλωνοποίησης είναι εφικτή η ανάπτυξη μοσχεύματος απολύτως συμβατού για τον ασθενή, καθώς προέρχεται από το γενετικό του υλικό, ενώ πραγματοποιείται σε σχετικά ελάχιστο χρονικό διάστημα .
Η ερώτηση που οφείλουμε να κάνουμε όλοι μας είναι: Πόσο μας αφορά το θέμα της κλωνοποίησης ;
Πολλοί υποστηρίζουν πως ίσως εγκυμονεί κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία, όσον αφορά την εφαρμογή της στον παραγωγικό τομέα . Η κατανάλωση νεοφανών προϊόντων, ίσως αποτελέσει στο μέλλον παράγοντα αλλεργιών ή τοξικών αντιδράσεων.
Και πάλι ο άνθρωπος έρχεται για ακόμη μία φορά αντιμέτωπος με προβληματισμούς όπως : « Τι είναι σωστό και τι λάθος ; », «Τι καλό και τι κακό ; », «Τι ηθικό και τι ανήθικο ;»….
Κι αυτό εξαιτίας του ότι δημιουργούνται διάφορα ηθικά κυρίως προβλήματα από την κλωνοποίηση. Ας εξετάσουμε την περίπτωση των άτεκνων ζευγαριών. Το παιδί που θα προκύψει μέσο της κλωνοποίησης δεν θα έχει καμία συγγενική σχέση με τον ένα εκ των δύο γονιών, ενώ συνακόλουθα θα αποτελεί αδερφό/αδερφή του ενός γονέα, αφού το γενετικό του υλικό θα προέρχεται εξ’ ολοκλήρου από τον ένα μόνο .
Στην προσπάθεια να βρεθεί κάποια λύση σε αυτούς τους προβληματισμούς αναπτύχθηκε η επιστήμη της Βιοηθικής. Όσον αφορά την στάση που οφείλει να κρατήσει το άτομο σε αυτό το ζήτημα, αρκετοί προτείνουν να δρα με σκεπτικισμό και ψυχραιμία.
« Ο άνθρωπος από την φύση του αναζητάει την γνώση », υποστήριζε ο Αριστοτέλης, πράγμα το οποίο τον εξωθεί στην εξερεύνηση, στην αναζήτηση, αλλά και στην αμφισβήτηση. Έτσι, λοιπόν το μόνο σίγουρο είναι ότι η πορεία που χάραξε ο άνθρωπος από το μακρινό παρελθόν έως και στις μέρες μας, εξερευνώντας και ανακαλύπτοντας , μας αποδεικνύει ότι οι επιλογές που έκανε στα προβλήματα που προέκυπταν ήταν τελικά σωστές . Απαραίτητο εφόδιο ώστε να αντιμετωπίσει τους προβληματισμούς του αποτελούσε πάντοτε η αντικειμενική και πολύπλευρη γνώση. Έχοντας αυτό ο άνθρωπος θα καταφέρει για ακόμη άλλη μία φορά - αυτή την φορά για το θέμα της κλωνοποίησης- να οδηγηθεί σε σωστές εκτιμήσεις και αργότερα σε ορθές αποφάσεις .
Μαρία Μινωτάκη
