Παρά θιν' αλός

Χριστίνα Ουντράκη

Οι κινδυνοι του διαδικτύου

Το διαδίκτυο παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου σήμερα ,καθώς μέσ’ από αυτό ενημερώνεται, ψυχαγωγείται ,διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντές του.

Όμως από την άλλη πλευρά εκτός από χρήσιμο μπορεί να γίνει επικίνδυνο με σοβαρές επιπτώσεις…
Ο εθισμός στο ίντερνετ είναι μία νέα μορφή εξάρτησης λένε οι ειδικοί της μονάδας Εφηβικής Υγείας της Β’ Πανεπιστημιακής Παιδιατρικής Κλινικής Αθηνών. Είναι πολύ σοβαρό ζήτημα , γατί ένα σημαντικό ποσοστό από τον πληθυσμό των εφήβων στη χώρα μας είναι εθισμένο. Μερικά νούμερα από τη μελέτη που έγινε σε εφήβους 15 χρόνων :

• Το 26% ανάφερε καθημερινή χρήση του
• Το 8% χρήση περισσότερη από 20 ώρες εβδομαδιαίως
• Τα αγόρια το χρησιμοποιούν περισσότερο από τα κορίτσια

Όσον αφορά τους λόγους που το χρησιμοποιούν:

• 55% το χρησιμοποιεί για παιχνίδια
• 40% για e-mails
• 37,5% για chat
• 10% για αγορές
• 4% για ενημέρωση σχετικά με την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση
• 27% για θέματα επιμόρφωσης
• 26% για ενημέρωση-υπηρεσίες

Τα συμπτώματα εθισμού στο ίντερνετ είναι:

• Συνεχής παραμονή στο ίντερνετ που αυξάνεται καθημερινά
• Συμπτώματα συνδρόμου απόσυρσης (θλιμμένη συμπεριφορά)
• Αδυναμία τήρησης προκαθορισμένου χρόνου παραμονής στο διαδίκτυο

• Άγχος, αίσθηση αποδιοργάνωσης εκτός διαδικτύου.

Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι:

• Η σχολική αποτυχία
• Οι διαταραχές ύπνου
• Μειωμένη αυτοεκτίμηση
• Μοναξιά
• Μειωμένη φυσική δραστηριότητα
• Χαμηλή ποιότητα ζωής

Στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλά μέρη που μπορείς να επικοινωνήσεις με άλλα άτομα. Κάποια από αυτά είναι το msn, το hi5, το zoo κ.α Σ’ αυτά μπορεί κάποιος να βλέπει τον άλλο μέσω video-κλήσης ή πιο απλά με φωτογραφία. Αυτό όμως εμπεριέχει και κινδύνους. Σ’ αυτά τα forums ποτέ δεν ξέρεις με τι άτομα μιλάς. Μπορεί κάποιος να σου λέει ότι είναι συνομήλικός σου, αλλά αυτό να είναι ψέμα. Επίσης υπάρχουν μέχρι και άτομα που σε παροτρύνουν στην
αυτοκτονία με διάφορους τρόπους, όπως ρίχνοντας την αυτοεκτίμηση και το ηθικό σου. Έχουν καταγραφεί διάφορα τέτοια γεγονότα. Όταν σας ρωτούν για τα προσωπικά σας δεδομένα
(ονοματεπώνυμο, κατοικία, τηλέφωνο κ.α )

Ποτέ να μην τα δίνετε. Είναι σαν να σας σταματούσε ένας άγνωστος στο δρόμο και σας ρωτούσε. Θα του τα δίνατε ; Πιστεύω πως κανείς μας δεν θα το έκανε…
Επίσης τίθεται το θέμα του cyber sex ή κατά τα ελληνικά λεγόμενα εικονικός έρωτας. Κάποιοι δεν έχουν τι άλλο να κάνουν ή δεν βρίσκουν άτομο να κάνουν εκτός διαδικτύου σχέση και επιδιώκουν να κάνουν cyber σεξ. Είναι πολύ επικίνδυνο. Το άτομο αυτό μπορεί να καταγράψει την συνομιλία σας ή ακόμα χειρότερα να μαγνητοσκοπήσει την συνεύρεσή σας. Μετά μπορεί να σας εκβιάζει με σκοπό να πάρει κάτι από σας σαν αντάλλαγμα ή να το ανεβάσει στο διαδίκτυο και να γίνετε γνωστοί παγκοσμίως. :-p

Αν σας παρενοχλήσουν ποτέ , αποθηκεύστε τα κακόβουλα μηνύματα και αν γίνει σοβαρό δώστε τα στη δίωξη διαδικτυακού εγκλήματος, γιατί το διαδίκτυο υπόκειται στους ίδιους
κανονισμούς και νόμους που ισχύουν στην καθημερινή μας ζωή. Το να συκοφαντούμε ή να προσβάλουμε κάποιον θεωρείται εξύβριση ή και συκοφαντική δυσφήμιση , πράγμα που επιφέρει τιμωρία και ποινές .

Όμως παρόλα αυτά ας μην ξεχνάμε ότι πολλά πράγματα βασίζονται σήμερα στο Διαδίκτυο και το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Ας το χρησιμοποιήσουμε σωστά.

Χριστίνα Ουντράκη

Ματιές

Παπαδοστεφανάκης Αντώνης

Παιδεραστία ένα φαινόμενο που αγνοούμε

Παιδεραστία, η σημασία αυτής της λέξης πολλές φορές μας φοβίζει και μας τρομάζει. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε πως αυτή η λέξη υπάρχει στη ζωή μας σε κάποιο βαθμό. Η παιδεραστία είναι η εκμετάλλευση και η βία που ασκεί ένας ενήλικας πάνω σε ένα ανήλικο παιδί Αυτό συμβαίνει επειδή ίσως αυτός ο ενήλικας έχει ψυχολογικά προβλήματα από τότε που ήταν παιδί και με αυτόν τον τρόπο κάνοντας αυτό που του έκαναν παίρνει την εκδίκηση του. Αυτοί οι άνθρωποι κυκλοφορούν γύρω μας ζουν μαζί μας, είναι άνθρωποι με τους οποίους γελάμε, παίζουμε και επικοινωνούμε μαζί τους και δεν περνάει από το μυαλό μας ότι μπορεί να καταστρέψουν την ζωή ενός μικρού παιδιού. Kάποιες φορές αυτοί οι άνθρωποι είναι οι γονείς μας ή κάποιο άλλο κοντινό μας πρόσωπο με το οποίο περνάμε αρκετές ώρες μαζί τους ,είναι άνθρωποι που μας είναι αδύνατον να πιστέψουμε ότι εκμεταλλεύτηκαν ανήλικα παιδιά και πόσο μάλλον τα ίδια τους τα παιδιά, τα εγγόνια ή τα ανίψια.. Πριν ένα χρόνο άκουσα κάποιο γεγονός το οποίο δεν μπορούσα να το πιστέψω! Μου φαινόταν αδιανόητο να είχε συμβεί! Ταυτόχρονα που δημιουργούταν το αίσθημα της εκδίκησης προς αυτόν τον άνθρωπο. Ήταν ένας άνθρωπος μεγάλης ηλικίας, ο οποίος ζούσε μόνος του σε ένα σπίτι. Στο παραδίπλα σπίτι ζούσε μια οικογένεια που είχε ένα μικρό κοριτσάκι. Αυτός ο άνθρωπος ήταν παιδεραστής ,κακοποιούσε το ανήλικο κορίτσι που θα μπορούσε να ήταν εγγονή του. Προσέξτε όμως:δεν σημαίνει ότι κάποιοι άνθρωποι που ζουν απομονωμένα είναι παιδεραστές ,ούτε και ότι οι γονείς και τα πιο κοντινά μας πρόσωπα είναι παιδεραστές. Αλλά η παιδεραστία είναι ένα φαινόμενο το οποίο υπάρχει σε όλες τις κοινωνίες και το οποίο δεν πρέπει να προσπεράσουμε αλλά πρέπει να προσπαθήσουμε να το μειώσουμε όσο είναι δυνατόν. Η κοινωνία αλλά και εμείς οι ίδιοι πρέπει να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που έχουν ψυχολογικά προβλήματα είτε είναι συγγενείς μας, είτε απλά γείτονες μας. Πολλές φόρες όμως όταν δεν ζούμε με έναν άνθρωπο και δεν είμαστε στο ίδιο περιβάλλον ,δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε εάν έχει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα.. Τότε αυτοί οι άνθρωποι πρέπει από μόνοι τους να ζητούν την βοήθεια κάποιου ειδικού. Πολλοί γονείς πιστεύετε πως μπορείτε να προστατέψετε τα παιδιά σας από αυτούς τους ανθρώπους ή από το να γίνουν εκείνοι εγκληματίες; Σίγουρα δεν μπορείτε να τα κλειδώσετε σε ένα σπίτι .Μπορείτε όμως να τα ενημερώσετε ώστε να καταλαβαίνουν τις προθέσεις εκείνων που τα πλησιάζουν. Υπάρχουν παρά πολλές περιπτώσεις παιδεραστίας οι οποίες δεν έρχονται στο φως αλλά όταν έρχονται είναι ήδη πολύ αργά να διορθωθούν .Γι’ αυτό κανείς μας δεν πρέπει να εφησυχάζει ,όταν ακούσει ή όταν υποψιαστεί ότι μια τέτοια ενέργεια συντελείται στο κοντινό του περιβάλλον. Οι πράξεις αυτές είναι εγκλήματα και πρέπει να καταγγέλλονται.

Αθηνά Σπανουδάκη

Eνημέρωση για τα ατυχήματα στο Νοσοκομείο Χανίων

Πριν μερικές μέρες, το σχολείο μας πήγε μια εκπαιδευτική εκδρομή στο Νοσοκομείο των Χανίων, για μια εκδήλωση που γινόταν με θέμα "Τα ατυχήματα στην καθημερινότητα μας"…

Όταν φτάσαμε στον εξωτερικό χώρο του νοσοκομείου διαπιστώσαμε ότι αστυνομικοί είχαν τοποθετήσει τρακαρισμένα οχήματα διαφόρων ειδών, και στο εσωτερικό τους διάφορες κούκλες (άντρες, γυναίκες… και μωρά!) ανάλογα την περίπτωση του τρακαρίσματος!

Αφού κατεβήκαμε από το λεωφορείο, ένας αστυνομικός, μάζεψε όλα τα παιδιά σ’ ένα σημείο και μας μίλησε αναλυτικά για τα ατυχήματα που συνδέθηκαν μ’ αυτά τα οχήματα. Μετά από αυτό, μεταφερθήκαμε στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου, όπου και εκεί μας έκαναν επίδειξη, το τι ακριβώς θα κάνουμε, αν και όταν παρευρεθούμε σ’ ένα οποιοδήποτε ατύχημα.

Ιδιαίτερη αίσθηση όμως προκάλεσαν τα βίντεο που μας έδειξαν με σοκαριστικές εικόνες τραυματιών και ατυχημάτων. Όλο αυτό διήρκεσε μία ώρα περίπου. Στο τέλος υπήρχε και ένα κέρασμα….Πού όμως όρεξη μετά από όλα αυτά που είδαμε!!

Η εκδήλωση αυτή είχε πολύ ενδιαφέρον και ελπίζω να πήραμε όλοι ένα μάθημα απ’ αυτό, κι όχι να περιμένουμε πρώτα να πάθουμε για να μάθουμε!

Μαρία Τσερκάκη

Η Δύναμη της Τηλεόρασης

Η έννοια της τηλεόρασης όπως την αντιλαμβανόμαστε είναι συχνά συνυφασμένη με σωρεία προβλημάτων : απορρόφηση ελεύθερου χρόνου, παθητικοποίηση του δέκτη, απονέκρωση της φαντασίας, σύγχυση αξιών, αποπροσανατολισμός και χειραγώγηση της κοινής γνώμης, αλλοτρίωση του ατόμου, εξωραϊσμός της βίας και του εγκλήματος, καταναλωτισμός, παράλυση της κρίσης, αντίληψης , σκέψης, βούλησης και έλλειψη επικοινωνίας. Ωστόσο, είναι τελικά αυτή η πραγματική εικόνα της τηλεόρασής , δηλαδή ενός « σύγχρονου κουτιού της Πανδώρας » από το οποίο πηγάζουν μονάχα φαυλότητες ; Αυτό που οφείλουμε να παραδεχτούμε είναι πως η τηλεόραση αποτελεί ακόμη ένα από τα μέσα που παρέδωσε αφειδώς η τεχνολογία στα χέρια του ανθρώπου. Σε ένα ανώριμο ,όμως ,άνθρωπο. Κι αυτό γιατί αν και η λέξη τηλεόραση προέρχεται από το επίρρημα τηλέ , το οποίο σημαίνει μακριά και όραση< οράω, ορώ= βλέπω , όπως φαίνεται ο άνθρωπος έχει ξεπεράσει τους φραγμούς πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά σε οτιδήποτε που υπό άλλες συνθήκες θα απέφευγε.

Σε αυτό το σημείο το ερώτημα που πρέπει να τεθεί έγκειται στο αν η τηλεόραση είναι δυνατόν ποτέ να έχει θετική επιρροή στην κοινωνία και κυρίως υπό ποιες συνθήκες. Η αλήθεια είναι πως κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Αυτό οφείλεται αφενός στη σημασία της πληροφορίας ως γνώση που συνεπάγεται δύναμη, στηρίζοντας το δικαίωμα της έκφρασης της γνώμης και της πληροφόρησης , και αφετέρου στη δυνατότητα άσκησης κριτικής , δομημένης και εποικοδομητικής, τόσο στον απλό πολίτη, όσο και στο εκπρόσωπο της εξουσίας. Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές που οι υπεύθυνοι της τηλεόρασης γίνονται πρόξενοι ιδιοτελών συμφερόντων μετατρέποντας τη σε προπαγανδιστικό όργανο και σε δυνάστη της ανθρώπινης σκέψης , βάζοντας παρωπίδες στα μάτια των τηλεθεατών . Έτσι ,λοιπόν συχνά συμβαίνει το φαινόμενο ακόμα και η ίδια η τηλεόραση να διαστρεβλώνει την εικόνα της πραγματικότητας αποσκοπώντας στην εξαπάτηση του τηλεθεατή.

Τέλος, κλείνοντας θα ήθελα να επαναλάβω τα λόγια του Edward R.Murrow« Για τι αν έχουν δίκιο και αυτό το εργαλείο είναι μόνο για να ψυχαγωγεί και να απομονώνει τότε η τηλεόραση θα σβήσει όλη η πάλη θα πάει χαμένη. Το εργαλείο αυτό μπορεί να διδάξει έως και να εμπνεύσει. Αλλά αυτό θα γίνει μόνο όταν ο άνθρωπος το χρησιμοποιήσει προς αυτό το σκοπό. Αλλιώς, είναι απλώς σύρματα και φώτα μέσα σε ένα κουτί »…

Μαρία Μινωτάκη

Ένα πρωτάκι αναπολεί

Όταν τελείωσα το δημοτικό ένιωθα υπερήφανη που θα πήγαινα στο γυμνάσιο!! Ταυτόχρονα όμως φοβόμουν και ντρεπόμουν να γνωρίσω άλλα παιδιά....Είχα αγωνία για το τι θα αντιμετωπίσω , για το πως θα είναι το καινούργιο μου σχολείο και οι καινούργιοι μου καθηγητές , οι καινούργιοι μου φίλοι. Τελικά διαπίστωσα ότι δεν είναι τα πράγματα τόσο χάλια!! Όπως όλα τα άλλα παιδιά της πρώτης, ήμουν και εγώ. Είμασταν όλοι “ψαρωμένοι”. Ό,τι μας έλεγαν το κάναμε, κι αν καμιά φορά ο διευθυντής μας κοίταζε λοξά έστω και για πλάκα, εμείς το παίρναμε στα σοβαρά κι αλλάζαμε δρόμο! Ή κάθε πρωί στην προσευχή, ήμασταν σαν στρατιώτες.... βέβαια αν κάποιος μας παρακολουθούσε από μια γωνιά, θα μας κορόιδευε και θα γελούσε ταυτοχρόνως...!. Όσον αφορά τους καθηγητές, άλλους τους συμπαθούσαμε κι άλλους όχι.

Βέβαια μερικές απόψεις και σκέψεις για κάποια πράγματα άλλαξαν στην επόμενη τάξη. Οι καθηγητές πλέον μας είχαν γνωρίσει σαν μαθητές. Εμείς απ’ την άλλη γνωρίζαμε ακόμη καινούργιους καθηγητές και μάλιστα τους βάζαμε σε “μαύρες” και “άσπρες” λίστες απ την πρώτη στιγμή... όσοι μας ξίνιζαν, κάναμε τα πάντα για να τους σπάμε τα νεύρα .Αλλά αν δεν τα καταφέρναμε, και είχαμε μάθημα με κάποιον που αντιπαθούσαμε σκεφτόμασταν να κάνουμε κοπάνα......ανάλογα με τις απουσίες που είχε ο καθένας από μας!!

Ε! τώρα, στην Τρίτη τάξη, τι να σας πω; ήμασταν οι πιο παλιοί και οι περισσότεροι υποτιμούσαμε τα πρωτάκια και της δευτέρας τα παιδιά! Εγώ καμιά φορά στο διάλειμμα καθόμουν και παρακολουθούσα τα παιδιά της πρώτης...μ’ άρεσε ,πλάκα είχαν. Αυτό το έκανα καμιά φορά και στην Δευτέρα τάξη. Στην Τρίτη, ανυπομονούσα για την τριήμερη εκδρομή που θα κάναμε περίπου Απρίλη με Μάη στη βόρεια Ελλάδα. Τελικά, δεν πήγα. Στο μόνο που είχα άγχος, ήταν οι τελικές εξετάσεις σε κάθε τάξη.

Πολλές φορές έχω σκεφτεί και έχω πει... μακάρι να ξαναγυρνούσα στο γυμνάσιο, στην πρώτη. Ή μακάρι να ξαναγυρνούσα στο δημοτικό.... μ’ άρεσαν εκείνα τα χρόνια και μ’ αρέσουν ακόμα....Ωστόσο , προσπαθώ να ζω την κάθε μέρα έντονα και να την γεμίζω με διάφορες δραστηριότητες. Ενδοσχολικές ή εξωσχολικές. Τα μαθητικά μου χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα και για κανέναν λόγο....!!

Τώρα σαν πρωτάκι του Λυκείου, δεν ξέρω ακόμα τι θα αντιμετωπίσω κατά την διάρκεια των τριών χρόνων... προς το παρόν όλα είναι εντάξει. Τώρα προσπαθούμε να γνωρίσουμε τους καθηγητές και σιγά σιγά προσαρμοζόμαστε στο καινούργιο μας περιβάλλον. Αλλά ποτέ στη σχολική θητεία δεν θα σταματήσει να είναι η Μελέτη,το μεροκάματο του πόνου, η Απεργία Των Καθηγητών ,ευτυχισμένες μέρες, το Σκονάκι η γλυκιά μας αμαρτία, οι Εξετάσεις είναι οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας ενώ ο Άρρωστος καθηγητής είναι άνθρωπος που αξίζει πολλά!!

Μαρία Τσερκάκη