Σε λίγες μέρες μπαίνουμε στην Μεγάλη Εβδομάδα, την ιερότερη εβδομάδα του λειτουργικού έτους.Λέγεται Μεγάλη όχι γιατί είναι μεγαλύτερη σε διάρκεια από τις άλλες εβδομάδες του έτους αλλά λόγω των <<μεγάλων>> γεγονότων που διαδραματίζονται σ’αυτήν.
Μέσα από τις ακολουθίες και τα τελούμενα στον ιερό ναό,οι πιστοί ζουν μια ολοζώντανη επανάληψη του Θείου Δράματος από το Μαρτύριο και την Σταύρωση μέχρι και την πανηγυρική ανάσταση του Χριστού.Κάθε μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας έχει ξεχωριστό νόημα και αντίκτυπο στη ζωή μας.
Την Κυριακή των Βαΐων τιμάμε την ένδοξη είσοδο του Κυρίου μας στα Ιεροσόλυμα,όπου τα πλήθη τον υποδέχονται με παράφορο ενθουσιασμό ως ελευθερωτή του λαού και εγκόσμιο βασιλιά ο Χριστός από τότε έρχεται συνέχεια προς τον κόσμο,προς τον καθένα μας. Μυστικά ,μέσα από την Εκκλησία του,από αγάπη για να μας συγχωρέσει και να μας υψώσει στην δική του δόξα.
Την Μεγάλη Δευτέρα τιμάμε ένα πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης,τον πολύ όμορφο στο σώμα και στην ψυχή Ιωσήφ,ο οποίος αποτελεί τύπο και προεικόνιση του Χριστού.Επίσης θυμόμαστε το περιστατικό με την άκαρπη συκιά,που συμβολίζει την συναγωγή των Εβραίων αλλά και καθέναν από εμάς που είναι άκαρπος από καλά έργα.
Την Μεγάλη Τρίτη έχουμε δυο παραβολές. Την παραβολή των δέκα παρθένων,στην οποία ο Χριστός μας καλεί να μοιάσουμε με τις πέντε φρόνιμες παρθένες έχοντας αναμμένες τις λαμπάδες της πίστης και της φιλανθρωπίας.Η άλλη παραβολή είναι αυτή των ταλάντων,εκεί γίνεται λόγος για την εργατικότητα που πρέπει να δείξουμε για να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.
Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στην αμαρτωλή γυναίκα η οποία αφού κατάλαβε ότι ο Χριστός ήταν ο Θεός και συναισθάνθηκε την αμαρτολώτητά της πήγε και αγόρασε πολύτιμο μύρο και άλειψε τα πόδια Του ενώ τα έβρεχε με τα δάκρια της. Γι’αυτό το λόγο το βράδυ (ο όρθος των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας,διαβάζεται το βράδυ της προηγούμενης) της Μ.Τρίτης οπότε και διαβάζετε ο όρθος της Μ.Τετάρτης ακούμε το πασίγνωστο τροπάριο της Κασσιανής <<Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή>>.
Τη Μεγάλη Πέμπτη οι Πατέρες της Εκκλησίας μας όρισαν να τιμάμε τον Ιερό Νιπτήρα,την τελευταία διδαχή και το τελευταίο υπόδειγμα του Κυρίου για ταπείνωση.Ακόμη την παράδοση του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας κατά το Μυστικό Δείπνο και τέλος την προσευχή στο Θεό Πατέρα στον κήπο της Γεσθημανής καθώς και την προδοσία από τον Ιούδα.
Την Μεγάλη Παρασκευή έχουμε την κορύφωση του Θείου Δράματος.Ο Κύριος συρόμενος και υβριζόμενος από τους Ρωμαίους στρατιώτες με τον Σταυρό στον ώμο οδεύει το ανηφορικό και δύσβατο μονοπάτι του Γογολθά.Οι καρδιές όλων των πιστών ακούγοντας το <<Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…>> χτυπούν δυνατά, βλέπουν αυτόν που έφτιαξε το σύμπαν να υψώνεται πάνω στο Σταυρό,που από εκείνη τη στιγμή από σύμβολο ντροπής γίνεται σύμβολο δόξας και τιμής.
Το Μεγάλο Σάββατο γιορτάζουμε την Ταφή του Κυρίου,την κάθοδό του στον Άδη και την κήρυξη του Ευαγγελίου στους νεκρούς μέρα που ξημερώνει αποτελεί και την σημαντικότερη ημέρα της Εκκλησίας,τον ακρογωνιαίο λίθο της.
Ο Κύριος Ανέστη! Έκανε την αρχή για την ανάσταση όλων των νεκρών,μας απάλλαξε από τη δυσβάστακτη εξουσία του θανάτου,μας αποκατάστησε στο πρότερο κάλλος,στην ομορφιά που είχαμε πριν έλθει το κακό και ο θάνατος στην ζωή μας.Αυτή είναι και η ελπίδα μας την οποία ομολογούμε και στο Σύμβολο της Πίστεως <<Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος, Αμήν>>
Καλό Πάσχα!
Γιάννης Μπαμπαρούτσης
