Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

Στην Παλαιστίνη












































Κόκκινη πέφτει η βροχή
στης μαύρης γης το χώμα
νεκρική θαρρείς έχει σιωπή
της ζωής το γλυκό το στόμα


Αστροπελέκια, κεραυνοί
τον ουρανό ξεσκίζουν
κι΄ αερικά, ανέμοι δυνατοί
την άμοιρη γης θερίζουν


Κοράκια, όρνια αρπακτικά
λόγια άγρια φωνάζουν,
λόγια ύπουλα, σκληρά
που του θανάτου μοιάζουν


Κι ζωή παιδί μικρό
Χαμένο μες στη δίνη
Τη μάνα του κλαίει τ΄ άμοιρο
Την σκοτωμένη Ειρήνη.





Αφιερωμένο στους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας του απάνθρωπου αυτού πολέμου με την ευχή να σταματήσει άμεσα κάθε βιαιοπραγία.



Ανώνυμος

Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Για τον αδικοχαμένο Αλέξη

Φεύγοντας το 2008 πήρε μαζί του ότι πιο θλιβερό θα μπορούσε να έχει γίνει, μια δολοφονία ενός νέου από ένα πατέρα.
Ήταν ένας νέος με φιλοδοξίες όνειρα, στόχους ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, δηλαδή ένας από εμάς. Όμως το Σάββατο στις 6 του Δεκέμβρη όλα τέλειωσαν γι’ αυτόν χωρίς να το περιμένει κανείς.
Είχε βγει μ΄ ένα φίλο του για μια βόλτα στα Εξάρχεια, σ’ ένα πολυσύχναστο μέρος.
Εκεί έτυχε να χουν περιπολία δυο αστυνομικοί .Ξαφνικά δημιουργήθηκε μια ένταση με αποτέλεσμα ο ένας αστυνομικός να δολοφονήσει τον άτυχο Αλέξη.
Αυτό το περιστατικό ξεσήκωσε την Ελλάδα και νέους απ όλον τον κόσμο απέναντι στην κυβέρνηση και την αστυνομία. Αυτό το συμβάν προκάλεσε θλίψη, οργή, μίσος και την ανάγκη να βγούμε και να φωνάξουμε για τα δικαιώματά μας στην κοινωνία.
Με εκδηλώσεις διαμαρτυρίας κατακλύσαμε τους δρόμους .Πενθήσαμε, κλάψαμε, φωνάξαμε, εξοργιστήκαμε για το χαμό του Αλέξη αλλά τίποτα. Η ζωή του τέλειωσε εκείνη τη μοιραία στιγμή.
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι κάποτε ήθελε να γίνει διάσημος και το όνομά του να γίνει γνωστό σε όλη την Ελλάδα. Που να το φανταζόταν ότι θα γινόταν μ αυτόν τον τρόπο!!
Όμως το ότι αφαίρεσαν τη ζωή ενός παιδιού ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι κ΄ έκανε τους νέους να βγουν στους δρόμους και να ζητήσουν την στήριξη ενός κράτους που μας έχει εγκαταλείψει τόσα χρόνια. Αλλά δε θα σταματήσουμε εκεί . Θέλουμε να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι του Αλέξη, θέλουμε η κυβέρνηση να ενδιαφερθεί πραγματικά για την παιδεία, θέλουμε να μας αφήσουν να έχουμε όνειρα και ελπίδα.
Ας καταλάβουν ότι και οι νέοι έχουμε δικαιώματα , ενημερωνόμαστε και απαιτούμε..
Δε θα επιτρέψουμε να ξανασυμβεί αυτό που συνέβη στον Αλέξη. Χάθηκε ένας από εμάς.
Για τη μνήμη του λοιπόν θέλουμε ένα καλύτερο κόσμο και θα πολεμήσουμε για να τον έχουμε.
Θα θελα κλείνοντας να πω συλλυπητήρια στην οικογένεια του Αλέξη κι ας μην τον γνώρισα ποτέ, λυπήθηκα για το θάνατό του.
Ελπίζω κάποια μέρα να δικαιωθούν και οι δικοί του αλλά και εμείς σαν νέοι με όνειρα.

Ηλέκτρα Αρετάκη

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

Μέχρι τη δύση













































































































































































Μαρία Μινωτάκη

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009

Γιατροί χωρίς σύνορα

Είναι γνωστό σε όλους μας ότι υπάρχουν ακόμα χώρες που τις πλήττει η φτώχεια και η πείνα. Εκεί επικρατεί χάος, θλίψη και φόβος για το αύριο. Σε αυτές τις χώρες τα παιδιά δεν ζουν έχοντας όλα τα απαραίτητα αγαθά, όπως φαγητό ,ασφάλεια και αγάπη. Αλλά κυκλοφορούν ξυπόλητα, με άθλια ρούχα ,μέσα στην βροχή και στις λάσπες. Αυτά τα παιδιά κινδυνεύουν να πεθάνουν από διάφορες αρρώστιες, από την πείνα και την δίψα, είτε επειδή καταναλώνουν τρόφιμα και νερό τα οποία είναι πολλές φορές μολυσμένα. Ένας μικρός αριθμός απ’ αυτά τα παιδιά καταφέρνουν παρ’ όλες τις δυσκολίες και την ταλαιπωρία, να επιβιώσουν, χάρη στη βοήθεια των Γιατρών χωρίς Σύνορα που στα μάτια των παιδιών μοιάζουν σαν άγγελοι εξ’ ουρανού. Διότι μέσα από τα φάρμακα που τους παρέχουν και την αγάπη τους , τους δίνουν μια ευκαιρία για να ζήσουν με την ελπίδα πως κάποια στιγμή στην ζωή τους θα καταφέρουν να αποκτήσουν όλα τα πράγματα που λαχταρούν, τα οποία σε εμάς φαίνονται ασήμαντα ,όπως ένα μολύβι ή ένα γλειφιτζούρι. Οι Γιατροί χωρίς Σύνορα είναι εθελοντές γιατροί που παρέχουν δωρεάν περίθαλψη σε παιδιά που έχουν ανάγκη, χωρίς πίσω από αυτό να κρύβεται κάποιο οικονομικό συμφέρον . Πιστεύουν ότι κάθε παιδί πρέπει να είναι χαρούμενο και να του παρέχεται μια ζωή που του αξίζει. Ότι στον κόσμο δεν έρχεται κάποιος για να υποφέρει αλλά για να τον κάνει πιο δημιουργικό και καλύτερο. Εμείς που θλιβόμαστε και στενοχωριόμαστε όταν ακούμε ότι πέθανε ένα παιδί σε μια φτωχή χώρα από υποσιτισμό, ας ενδιαφερθούμε περισσότερο προσφέροντας την έμπρακτη υποστήριξή μας στις εθελοντικές οργανώσεις που δρουν στις ξεχασμένες από το Θεό περιοχές αυτές του κόσμου.


Αθηνά Σπανουδάκη