Η Ελληνική τηλεόραση σήμερα

Η τηλεόραση αποτελεί κομμάτι της καθημερινής ζωής τόσο για τους ενήλικες, όσο και για τα παιδιά. Τα τηλεοπτικά προγράμματα γίνονται στοιχείο αναφοράς της καθημερινής οικογενειακής ζωής, επιδρούν στην κατανομή του ελεύθερου χρόνου, στις συνήθειες, στην κοινωνική επικοινωνία, στη σχολική επίδοση.














Οι Έλληνες παρακολουθούν ολοένα και περισσότερο χρόνο τηλεόραση. Πρακτικά, ένας στους δύο Έλληνες περνάει το βράδυ του με την TV. Το γεγονός αυτό πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό διότι στην πλειοψηφία της η τηλεόραση προβάλλει προγράμματα ανούσια για τους ανθρώπους.

Η τηλεόραση είναι ένα μέσο επικοινωνίας όπου αντί να προέχει η ενημέρωση, η ψυχαγωγία και η επιμόρφωση προέχουν τα πρωϊνάδικα, οι μεσημεριανές εκπομπές -όπου βρίσκει ο καθένας ότι θέλει, κουτσομπολιά για ελεύθερες, παντρεμένες, καλλιτέχνες και αστέρια της ελληνικής τηλεόρασης, τους ήρωες των ριάλιτι- και τα ριάλιτι σόου που γεμίζουν μεγάλο χρόνο προγράμματος με σχετικά φθηνές παραγωγές.
Η φετινή τηλεοπτική σεζόν απαρτίζεται από μια μεγάλη ποικιλία ριάλιτι σόου τα οποία στοχεύουν στο σασπένς στο δράμα και κυρίως στα μεγάλα νούμερα τηλεθέασης. Όσο οι καθημερινές και εβδομαδιαίες σαπουνόπερες μειώνονται τόσο τα ριάλιτι πληθαίνουν. Tα μαγειρικά ριάλιτι φέτος είχαν την τιμητική τους.














Τα κανάλια που προσφέρουν ενημέρωση , επιμόρφωση και ψυχαγωγία, είναι κατά βάση τα κρατικά.
Τελειώνοντας να πούμε ότι οφείλουμε να παρακολουθούμε την τηλεόραση χρησιμοποιώντας την κριτική μας ικανότητα και γενικότερα τις πνευματικές μας δυνατότητες έτσι ώστε να διακρίνουμε τα προγράμματα τα οποία μας ωφελούν σε σχέση με αυτά που μας βλάπτουν και υποτιμούν το νοητικό μας επίπεδο.

Έλενα Σιδεράκη

Η εμπορευματοποίηση στη ζωή των παιδιών

Από την δεκαετία του ΄70 και μετά λόγω της βιομηχανικής ανάπτυξης όλων των χωρών με την οικονομική ευμάρεια που επικρατούσε παγκοσμίως, οι πολυεθνικές εταιρίες έβαλαν στο στόχαστρο τους τα παιδιά που είναι επιρρεπή στη διαφήμιση και στα οποιαδήποτε προϊόντα της. Έφτασαν στο σημείο να επιβάλλουν , να κατευθύνουν αλλά και να ελέγχουν τις επιθυμίες των παιδιών.
Έτσι η εμπορευματοποίηση της ζωής τους ξεκινάει με ένα πραγματικό βομβαρδισμό των τηλεοπτικών, δελεαστικών για τα παιδιά, διαφημίσεων.
Πολυεθνικές οι οποίες έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράζουν ατελείωτες τηλεοπτικές ώρες έμμεσης επαφής με τα παιδιά, χρησιμοποιώντας φανταχτερά χρώματα και σχήματα , εντυπωσιακές φωνές αλλά και επιδόσεις προκαλούν την “δολοφονία” της δημιουργικής φαντασίας των μικρών παιδιών με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας να παρατηρούνται προβλήματα στην συμπεριφορά τους ( βία – έλλειψη προσαρμογής) αλλά και να μην έχουν την ικανότητα να σκεφτούν δημιουργικά, να αποδώσουν και να δουλέψουν συλλογικά.
Το απλό δημιουργικό παιχνίδι αφήνει την φαντασία να δημιουργεί κόσμους όπου κανένας δεν μπορεί να μπει ή να δει, αλλά μαθαίνουν να διερευνούν τα όνειρά τους, τις ελπίδες τους, να νικούν τους φόβους τους. Τα ομαδικά παιχνίδια ήταν δάσκαλος για την αυριανή κοινωνία και ένταξή τους σε αυτή. Τα παιχνίδια στον Η/Υ με τα οπαία ασχολούνται τα παιδιά σήμερα δεν έχουν καμία παιδαγωγική αξία και δεν αναπτύσσουν την φαντασία τους.
Επιπρόσθετα, η διαφήμιση είναι ο κύριος υπαίτιος για τα φαινόμενα της παχυσαρκίας των παιδιών αφού επηρεασμένα από τον καταιγισμό των διαφημίσεων για άχρηστες, παχυντικές τροφές και κολλημένα στις οθόνες, χωρίς την απαραίτητη άσκηση γίνονται υπέρβαρα με σοβαρότατες επιπτώσεις στη σωματική όσο και στη ψυχική τους υγεία.
Η εμπορευματοποίηση δυστυχώς έχει διεισδύσει ακόμη και στην αθλητική εκπαίδευση των νέων. Από τα αρχαία χρόνια ο αθλητισμός αποτελεί διαχρονικό στοιχείο του ανθρώπινου πολιτισμού. Προβάλλει πρότυπα βίου και συμπεριφοράς, ενώ ταυτόχρονα διαμορφώνει στάσεις και αντιλήψεις ως προς το σώμα. Όμως, στις μέρες μας η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού μας φέρνει αντιμέτωπους με φαινόμενα φανατισμού, βίας, αλλά δυστυχώς και νοθείας χρησιμοποιώντας για “καλύτερες επιδόσεις” απαγορευμένες ουσίες. Έτσι η αξία του αθλητισμού μειώνεται αλλά ταυτόχρονα αξίες όπως η καλή φυσική κατάσταση και η υγεία υποβαθμίζονται.
Μελέτες επισημαίνουν ότι παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς δημιουργικό παιχνίδι και σωστή διατροφή δεν αποκτούν ποτέ σωστή κριτική σκέψη, ατομική πρωτοβουλία αλλά και νόημα για όλα αυτά τα οποία αξίζει κάποιος να ζει, να πολεμά και να πορεύεται δημιουργικά.

Μαρία Μαρκάκη

Εμείς και τα σκουπίδια μας

Η φύση αποτελεί πηγή ζωής για τον άνθρωπο, ωστόσο, εξαιτίας του υλιστικού πνεύματος και της υποκριτικής θέσης ότι η φύση αυτοθεραπεύεται, έχουμε αδιαφορήσει γι΄ αυτήν με αποτέλεσμα αυτό να επιδράσει καταλυτικά στο περιβάλλον. Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί το πρόβλημα των σκουπιδιών και στην χώρα μας που πρώτα με τις παράνομες χωματερές και έπειτα με τις συνεχείς απεργίες τείνει να γίνει εντονότερο .
Στην περιοχή μας, παρά το γεγονός ότι έχουν τοποθετηθεί ειδικοί κάδοι ανακύκλωσης το πρόβλημα δε φαίνεται να μειώνεται. Οι κάτοικοι δεν φροντίζουν να διαχωρίσουν τα απορρίματά τους και ούτε σέβονται τις δημόσιες εκτάσεις καθώς είναι γεμάτες με σκουπίδια.
Επιπρόσθετα στο σχολείο της περιοχής μου (Γυμνάσιο –Λύκειο ) συχνά οι μαθητές πετάνε τα υπολείμματα από το φαγητό τους από τα παράθυρα και αυτό έχει ως συνέπεια, ο πίσω χώρος του σχολείου να έχει γεμίσει με πλαστικές συσκευασίες και φωτοτυπίες από τα μαθήματα που τις θεωρούν άχρηστες και γι΄ αυτό τις ξεφορτώνονται. Αντίθετα, στον μπροστινό χώρο του σχολείου, δεν επικρατεί ο σκουπιδότοπος όπως πίσω επειδή παρά το ότι δεν το παραδέχονται, οι μαθητές, γνωρίζουν ότι είναι λάθος.
Τέλος μέσα στις τάξεις η κατάσταση είναι ίδια με αυτήν στον πίσω χώρο γιατί οι μαθητές προτιμούν στα διαλείμματα τους να μένουν μέσα.
Η προστασία του τόπου μας, είναι ευθύνη μας και μόνο με ομαδική δουλειά θα επιτευχθεί , γιατί η αδιαφορία σημαίνει έλλειψη παιδείας και οδηγεί σε αδιέξοδο. Αρχικά θα μπορούσαν να δράσουν οι ευαισθητοποιημένοι κάτοικοι ,να ενημερώσουν τους συμπολίτες τους αλλά και να μεταφέρουν τα αιτήματα τους στο δήμο.
Τελειώνοντας ,αξίζει να αναφερθεί ότι και οι νέοι του τόπου μπορούν να συμβάλλουν από τη μεριά τους αρκεί να πληροφορηθούν σωστά και να ενθαρρύνονται από τους μεγαλύτερους.

Γεωργία Μέμα