Πνοή

Το κεφάλι μου,

καζάνι που βράζει άνθη.

Οδήγησα τα σύννεφα

σε μια μικρή αμμουδιά

για να φανεί ο ήλιος.

Ξύπνησα σαν από όνειρο,

και είδα την ομορφιά της ζωής.

Αυτού του θείου δώρου.

Κοιτάζω τον ουρανό,

ψάχνοντας την τροχιά της ζωής μου.

Κάποτε οι τοίχοι των σπιτιών

δεν θα μ’ εμποδίζουν.

Κάποτε θα τρέξω πιο γρήγορα από τα άλογα,

και θα πετάξω πιο δυνατά από τα πουλιά.

Θα ξεπεράσω το σώμα μου,

γιατί η ψυχή μου είναι ελεύθερη…

Νάνσυ Κοκκινάκη