Στη σημερινή εποχή, παρά το γεγονός ότι είμαστε περήφανοι για την πολιτιστική μας κληρονομιά, τα ωραία μας πάρκα, τις πλατείες και τους γεμάτους κόσμο πεζόδρομους,γινόμαστε μάρτυρες της καταπάτησής τους από διάφορους καταστηματάρχες και όχι μόνο.
Οι περισσότεροι υπαίθριοι χώροι,πάρκα και πλατείες,όχι μόνο στις μεγάλες πόλεις αλλά και σε μικρότερες, είναι γεμάτοι από τραπεζάκια και καρέκλες καφετεριών και εστιατορίων με αποτέλεσμα να ακυρώνεται ο λόγος για τον οποίο για τον οποίο δημιουργήθηκαν, για να μπορεί κάποιος να περνά την ώρα του και να συναντά τους συνανθρώπους του χωρίς να αναγκάζεται να πληρώνει.
Ένα άλλο πρόβλημα για τους πεζούς είναι το παρκάρισμα των αυτοκινήτων πάνω στο πεζοδρόμιο με αποτέλεσμα οι πεζοί να μην μπορούν να το χρησιμοποιήσουν και να αναγκάζονται να περάσουν απο τον ελάχιστο χώρο που απομένει ή και να κατεβαίνουν στο δρόμο .
Τέλος σε πολλούς πεζόδρομους όλος ο χώρος έχει καταληφθεί απο καρέκλες και τραπεζάκια οπότε ο ελεύθερος χώρος μετατρέπεται σε χώρο προς εκμετάλλευση.
Τι κάνει όμως ο μέσος πολίτης του οποίου το πάρκο, η πλατεία ή το πεζοδρόμιο καταπατείται απο τους ασυνείδητους καταστηματάρχες και οδηγούς;
Η απάντηση είναι τίποτα ή ελάχιστα για να αποτρέψει το φαινόμενο.Έτσι οι περαστικοί δεν κάνουν καμιά παρατήρηση ούτε στους καταστηματάρχες ούτε στους ασυνείδητους οδηγούς. Αν κάποιος πει κάτι καταλήγει να εισπράξει το θυμό των καταπατητών ή πιο σπάνια μια υποκριτική συγγνώμη.
Θα πείτε να μην απελπιζόμαστε και ότι η πολιτεία θα δώσει τη λύση. Ο δήμος όμως είτε συνεργάζεται με τους καταστηματάρχες για να εισπράξει το νοίκι του είτε κάνει τα στραβά μάτια και τους αφήνει ατιμώρητους.
Έτσι αυτή η κατάσταση συνεχίζεται.
Οι περισσότεροι υπαίθριοι χώροι,πάρκα και πλατείες,όχι μόνο στις μεγάλες πόλεις αλλά και σε μικρότερες, είναι γεμάτοι από τραπεζάκια και καρέκλες καφετεριών και εστιατορίων με αποτέλεσμα να ακυρώνεται ο λόγος για τον οποίο για τον οποίο δημιουργήθηκαν, για να μπορεί κάποιος να περνά την ώρα του και να συναντά τους συνανθρώπους του χωρίς να αναγκάζεται να πληρώνει.
Ένα άλλο πρόβλημα για τους πεζούς είναι το παρκάρισμα των αυτοκινήτων πάνω στο πεζοδρόμιο με αποτέλεσμα οι πεζοί να μην μπορούν να το χρησιμοποιήσουν και να αναγκάζονται να περάσουν απο τον ελάχιστο χώρο που απομένει ή και να κατεβαίνουν στο δρόμο .
Τέλος σε πολλούς πεζόδρομους όλος ο χώρος έχει καταληφθεί απο καρέκλες και τραπεζάκια οπότε ο ελεύθερος χώρος μετατρέπεται σε χώρο προς εκμετάλλευση.
Τι κάνει όμως ο μέσος πολίτης του οποίου το πάρκο, η πλατεία ή το πεζοδρόμιο καταπατείται απο τους ασυνείδητους καταστηματάρχες και οδηγούς;
Η απάντηση είναι τίποτα ή ελάχιστα για να αποτρέψει το φαινόμενο.Έτσι οι περαστικοί δεν κάνουν καμιά παρατήρηση ούτε στους καταστηματάρχες ούτε στους ασυνείδητους οδηγούς. Αν κάποιος πει κάτι καταλήγει να εισπράξει το θυμό των καταπατητών ή πιο σπάνια μια υποκριτική συγγνώμη.
Θα πείτε να μην απελπιζόμαστε και ότι η πολιτεία θα δώσει τη λύση. Ο δήμος όμως είτε συνεργάζεται με τους καταστηματάρχες για να εισπράξει το νοίκι του είτε κάνει τα στραβά μάτια και τους αφήνει ατιμώρητους.
Έτσι αυτή η κατάσταση συνεχίζεται.
Αλέξανδρος Φανδρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου