Μπορεί σύμφωνα με τον καινούριο νόμο να απαγορεύτηκε το κάπνισμα σε όλους τους δημόσιους χώρους, ωστόσο η σχέση του Έλληνα με το τσιγάρο περιλαμβάνει κάτι παραπάνω από αυτό που ονομάζουμε εξάρτηση…
Μπορεί το τσιγάρο για όλους τους ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, καπνίζοντες και μη, να αποτελεί ένα αργό και βασανιστικό θανατο, για τον έλληνα καπνιστή τα πράγματα είναι διαφορετικά! Το τσιγάρο χρόνια τώρα χρησιμοποιήθηκε από τους στιχουργούς, για να εκφράσει τα πιο βαθιά συναισθήματα του ανθρώπου, τις πιο ιδιαίτερες συναισθηματικά καταστάσεις! Το τσιγάρο συναντάται σε πολλά ελληνικά τραγούδια και χρησιμοποιείται από το δημιουργό ως αντικείμενο βαρύνουσας σημασίας.
Παραδείγματα τέτοιων εξαιρετικών στιγμών δημιουργίας είναι τα παρακάτω:
‘’τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά’’ :ο δημιουργός ταυτιζει την απέραντη μοναξιά του με ένα τσιγάρο πολύ βαρύ που δεν μπορεί να το αντέξει.
‘’στο τσιγάρο που κρατώ, στον ένα μου θεό να μην δώσει να ξημερωθώ’’ : προκειται για την απόλυτη αποθέωση του αργού θανάτου…η ακραία συναισθηματική κατάσταση του στιχουργού τον οδηγεί στον παραλληλισμό του τσιγάρου με το θείο. Συγκεκριμένα ο δημιουργός ορκίζεται στο τσιγάρο που κρατεί και με αυτό τον τρόπο το καθιστά ιερό.
‘’θ’ ανάβω με τσιγάρα, θα σβήνω με ποτά, τώρα που πήρα τη λαχτάρα στάχτη να γίνουν όλα πια’’ :για μία ακόμα φορά το τσιγάρο σχετίζεται με αισθήματα απόλυτης απελπισίας…η ψυχολογική κατάσταση του στιχουργού είναι τόσο άσχημη που το μόνο που του απομένει είναι η παράδοση στο αλκοόλ και στο τσιγάρο.
‘’ φωτιά στα τσιγαράκια τους, γιατί τώρα φοβούνται’’: εδώ το τσιγάρο είναι καταφύγιο του εφηβικού φοβου. Το νεανικό της ηλικίας θεωρεί πως τα προβλήματα θα λυθούν με το τσιγάρο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το εν λόγω τραγούδι γράφτηκε πριν αρκετά χρόνια θεωρούμε ότι μιλάει για την εφηβεία μιας άλλης εποχής που το τσιγάρο αποτελούσε μία μορφή επανάστασης.
‘’όλη μου η ζωή συνενοχή και πως γουστάρω κατι απογεύματα με καφέ και τσιγάρο’’ : σε μια εντελώς συμβατική ζωή που όλοι είμαστε συνένοχοι το τσιγάρο παραπέμπει σε μια παλιά <<κακιά>> συνήθεια, που στην παρούσα φάση λειτουργεί ως κάτι αντισυμβατικό, ως κάτι μη δεδομένο για την εποχή της συνεχούς πίεσης που βιώνουμε. Αυτή η τότε κακιά συνήθεια είναι αυτή που μας κρατάει δεμένους με την ανυπόταχτη νεότητα.
Σκοπός αυτού του άρθρου λοιπόν δεν είναι να επαινέσει σε καμία απολύτως περίπτωση τη συνήθεια του καπνίσματος, αλλά να παρουσιάσει μια πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία όσο κι αν το τσιγάρο βλάπτει σοβαρά την υγεία, τόσο για τους καπνιστές αποτελεί μέρος της ζωής τους και συχνά συνδέθηκε στενά με τα βιώματα τους, αποτέλεσε φιλοσοφία και στάση ζωής.
Μπορεί το τσιγάρο για όλους τους ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, καπνίζοντες και μη, να αποτελεί ένα αργό και βασανιστικό θανατο, για τον έλληνα καπνιστή τα πράγματα είναι διαφορετικά! Το τσιγάρο χρόνια τώρα χρησιμοποιήθηκε από τους στιχουργούς, για να εκφράσει τα πιο βαθιά συναισθήματα του ανθρώπου, τις πιο ιδιαίτερες συναισθηματικά καταστάσεις! Το τσιγάρο συναντάται σε πολλά ελληνικά τραγούδια και χρησιμοποιείται από το δημιουργό ως αντικείμενο βαρύνουσας σημασίας.
Παραδείγματα τέτοιων εξαιρετικών στιγμών δημιουργίας είναι τα παρακάτω:
‘’τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά’’ :ο δημιουργός ταυτιζει την απέραντη μοναξιά του με ένα τσιγάρο πολύ βαρύ που δεν μπορεί να το αντέξει.
‘’στο τσιγάρο που κρατώ, στον ένα μου θεό να μην δώσει να ξημερωθώ’’ : προκειται για την απόλυτη αποθέωση του αργού θανάτου…η ακραία συναισθηματική κατάσταση του στιχουργού τον οδηγεί στον παραλληλισμό του τσιγάρου με το θείο. Συγκεκριμένα ο δημιουργός ορκίζεται στο τσιγάρο που κρατεί και με αυτό τον τρόπο το καθιστά ιερό.
‘’θ’ ανάβω με τσιγάρα, θα σβήνω με ποτά, τώρα που πήρα τη λαχτάρα στάχτη να γίνουν όλα πια’’ :για μία ακόμα φορά το τσιγάρο σχετίζεται με αισθήματα απόλυτης απελπισίας…η ψυχολογική κατάσταση του στιχουργού είναι τόσο άσχημη που το μόνο που του απομένει είναι η παράδοση στο αλκοόλ και στο τσιγάρο.
‘’ φωτιά στα τσιγαράκια τους, γιατί τώρα φοβούνται’’: εδώ το τσιγάρο είναι καταφύγιο του εφηβικού φοβου. Το νεανικό της ηλικίας θεωρεί πως τα προβλήματα θα λυθούν με το τσιγάρο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το εν λόγω τραγούδι γράφτηκε πριν αρκετά χρόνια θεωρούμε ότι μιλάει για την εφηβεία μιας άλλης εποχής που το τσιγάρο αποτελούσε μία μορφή επανάστασης.
‘’όλη μου η ζωή συνενοχή και πως γουστάρω κατι απογεύματα με καφέ και τσιγάρο’’ : σε μια εντελώς συμβατική ζωή που όλοι είμαστε συνένοχοι το τσιγάρο παραπέμπει σε μια παλιά <<κακιά>> συνήθεια, που στην παρούσα φάση λειτουργεί ως κάτι αντισυμβατικό, ως κάτι μη δεδομένο για την εποχή της συνεχούς πίεσης που βιώνουμε. Αυτή η τότε κακιά συνήθεια είναι αυτή που μας κρατάει δεμένους με την ανυπόταχτη νεότητα.
Σκοπός αυτού του άρθρου λοιπόν δεν είναι να επαινέσει σε καμία απολύτως περίπτωση τη συνήθεια του καπνίσματος, αλλά να παρουσιάσει μια πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία όσο κι αν το τσιγάρο βλάπτει σοβαρά την υγεία, τόσο για τους καπνιστές αποτελεί μέρος της ζωής τους και συχνά συνδέθηκε στενά με τα βιώματα τους, αποτέλεσε φιλοσοφία και στάση ζωής.
Αγγελική Ντουσάκη
2 σχόλια:
Σωστα ολα αυτα.. καλος και ο νομος... μα ξεχασαν να ασχολειθουν με τα προσθημα... κι αν αρχισουν σιγουρα θα αργησουν να τελειωσουν.... παρακαλουμε λιγος σεβασμος κ στους μη καπνιστες...
Πολυ όμορφο άρθρο!Μπράβο Αγκελική!
Δημοσίευση σχολίου