Φτερωτά θαύματα στον ουρανό της Ελλάδας

Ενώ εμείς συνεχίζουμε ανυποψίαστοι τις καθημερινές μας ασχολίες, πάνω από το κεφάλι μας χιλιάδες πουλιά διασχίζουν τον ουρανό της Ελλάδας, καθώς έρχονται από την Αφρική και κατευθύνονται σε διαφορές χώρες της Ευρώπης και της Ασίας για να δημιουργήσουν νέους απογόνους.

Το ξέρετε ότι τα αποδημητικά πουλιά που έρχονται από την Αφρική με προορισμό τις βόριες χώρες πετούν νύχτα πάνω από τη μεσόγειο, γιατί με τις αχτίδες του ηλίου θα αφυδατώνονταν, και φθάνουν στη χώρα μας έχοντας παλέψει με τον βοριά και έχοντας κάψει όλο τους το λίπος, συχνά ακόμα και τους μυς; Ότι το μαγνητικό πεδίο της Γης δίνει εντολή στις ορμόνες τους ποτέ να αποθηκεύσουν τροφή για να επιτύχουν στο εγχείρημα; Ότι στα μικρά νησιά των Στροφάδων, νότια της Ζακύνθου, κάνουν την πρώτη τους στάση περίπου 50 είδη πουλιών;

Ταξιδεύουν σε ένα ύψος από χίλια ως δυο χιλιάδες μέτρα διανύοντας στο σκοτάδι κάπου 400 ως 500 χιλιόμετρα, ίσως και περισσότερο όταν οι άνεμοι βοηθούν, αν και την άνοιξη επάνω από τη μεσόγειο είναι κόντρα και μονό το φθινόπωρο, στην κάθοδο προς τον νότο, ευνοϊκοί. Η θάλασσα πάντα δυσκολεύει το ταξίδι των αποδημητικών . Ξέπνοα και εξαντλημένα τα πουλιά κατεβαίνουν στα Στροφαδονήσια ψάχνοντας για νερό και φαγητό. Τουλάχιστον πενήντα διαφορετικά είδη πτηνών προσπαθούν να συνυπάρξουν, άλλοτε ειρηνικά και άλλοτε όχι.Τα πουλιά που προσγειώνονται κάθε πρωί στις Στροφάδες όπως και στα αλλά νησιά Αντικύθηρα, νότια Πελοπόννησο, Μυτιλήνη, Γαύδος, είναι φιλοξενούμενοι μας. Και φαίνεται ότι σε αρκετές περιπτώσεις σε αυτή τη χώρα έχει ξεχαστεί το πώς συμπεριφέρονται σε ένα φιλοξενούμενο. Είναι εντυπωσιακό το ποσό κοντά μπορεί να πλησιάσει ο άνθρωπος επάνω στις Στροφάδες. «Είναι πουλιά» λέει καθώς παρατηρεί μια κιτρινοστριτσίδα να έχει φτάσει στο κατώφλι της κουζίνας και να τσιμπάει ότι βρίσκει(που είναι αδιανόητο να δεις από κοντά στη Σουηδία καθώς μένουν κρυμμένα και απρόσιτα μέσα στο δάσος)

Εδώ όμως είναι τόσο στρεσαρισμένα από την πίεση της άνοιξης να ανέβουν στα βόρεια για να ζευγαρώσουν και να γεννήσουν αλλά και τόσο πεινασμένα, ώστε φθάνοντας αδιαφορούν τελείως για την παρουσία μας. Επίσης το φθινόπωρο, στην επιστροφή τους, πρέπει να φάνε καλά επί ελληνικού εδάφους πριν από το άλμα πάνω από την έρημο Σαχάρα, ακόμη και μια ξεχασμένη συκιά στον κάμπο, μπορεί να διασώσει αρκετή τροφή επίσης. Ένας υγρότοπος που θα γλιτώσει από τη μανία για οικόπεδα, δίνει πολύτιμο νερό στους περαστικούς φτερωτούς μουσαφίρηδες. έτσι λοιπόν πρέπει να δείξουμε ενδιαφέρον για αυτά τα φτερωτά πλάσματα. Γιατί (έστω ότι θα χαθούν όλα τα πουλιά) και μονό η προοπτική ότι θα γεμίσει η γη με έντομα είναι αρκετή να μας κάνει να ανησυχούμε για κάθε πουλί που χάνεται!!

Πηγή ΒΗΜΑScience

Αρχοντάκη Ελένη