Η αξία της γλώσσας μας και oι πολλαπλές της χρήσεις

Η ελληνική γλώσσα αλλά και οποιαδήποτε άλλη γλώσσα, είναι η ταυτότητα κάθε λαού. Από την γλώσσα κάθε χώρας μπορεί κάποιος να καταλάβει τον πολιτισμό, τις παραδόσεις της και την ιστορία της. Επιπλέον, γλώσσα είναι η εξωτερίκευση του εσωτερικού μας κόσμου και των συναισθημάτων μας. Η γλώσσα φανερώνει την ανατροφή που μας έχουν δώσει οι γονείς μας καθώς και τον τρόπο σκέψης μας.

Φανταστείτε να μην ήταν η ομιλία ο βασικότερος τρόπος επικοινωνίας αλλά οι κινήσεις. Πως θα εκφράζαμε τα προβλήματά μας, την χαρά μας, την θλίψη μας, την αγάπη, το παράπονό μας, τις ευχές μας και τόσα άλλα χωρίς αυτήν ; Σίγουρα κάποιος τρόπος θα υπήρχε αλλά χωρίς το πλούσιο λεξιλόγιο και τους διαφορετικούς τρόπούς έκφρασης. Για σκεφτείτε το λίγο…….

Η αξία της γλώσσας είναι σίγουρα ένα θέμα που κάποιος θα μπορούσε να αναλύει ώρες, μέρες, μήνες……χρόνια. Εγώ όμως θα ήθελα να αναφερθώ και στις χρήσεις της γλώσσας που πραγματικά ποικίλουν. Για να γίνω πιο σαφής, αλλιώς μιλάει ένα μικρό παιδί του δημοτικού, αλλιώς ένας έφηβος , αλλιώς ένας ενήλικας και αλλιώς ένας ηλικιωμένος. Η γλώσσα διαφέρει ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, την κοινωνική τάξη και τις περιστάσεις.

Πιο συγκεκριμένα, εμείς οι έφηβοι (τα παιδιά) όταν μιλάμε μεταξύ μας χρησιμοποιούμε έναν διαφορετικό τρόπο ομιλίας, που τις περισσότερες φορές γίνεται κατανοητός μόνο από εμάς. Μιλάμε με συντομίες, κόβουμε λέξεις ή φτιάχνουμε παράγωγές τους που όμως είναι λάθος γραμματικά ή/και συντακτικά!!! Κάτι άλλο που κάνουμε είναι ότι προσθέτουμε αγγλικές λέξεις ή τις ανακατεύουμε με τις ελληνικές και φτιάχνουμε μία ελληνοαγγλική λέξη….

Βέβαια όταν βρισκόμαστε με τους γονείς μας , με τους καθηγητές μας και γενικά με μεγαλύτερους χρησιμοποιούμε τη γλώσσα που αρμόζει. Δηλαδή δεν μπορούμε να κάνουμε κι αλλιώς γιατί δεν πρόκειται να συνεννοηθούμε ποτέ ……. Σίγουρα θα το έχετε διαπιστώσει και μόνοι σας ότι δεν είναι δυνατόν να συμβεί.

Ο παρακάτω διάλογος, μεταξύ ενός 16χρονου και της υπόλοιπης οικογένειας, είναι ένα παράδειγμα για όσα έχουν αναφερθεί παραπάνω.

(Είναι μεσημέρι και η οικογένεια κάθεται στο τραπέζι για φαγητό).

Μάνος(16χρονος):- Μάνααα…. τι θα χλαπακιάσουμε πάλι σήμερα?

Μητέρα:- Αν εννοείς τι θα φάμε η απάντηση είναι μακαρόνια με κιμά.

Πατέρας:-Πώς μιλάς ρε έτσι? Μίλα κανονικά να σε καταλαβαίνουμε.

Μάνος:-Δηλαδή πως μιλάω ακανόνιστα? Άσε με ρε πατέρα έχω σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθώ.

Πατέρας:- Για πες μου ποια είναι αυτά τα σοβαρά πράγματα?

Μάνος:-Άστα τα παιξε το motherboard και όταν είμαι online και παίζω counter strike κολλάει.

Παππούς:- Ήντα παθε το κοπέλι? Σάλευγε σάλευγε να φύγομε να το πάμε στου γιατρού. Εγύρησε η γλώσσα του και δεν κατέει ήντα λέει.

Μητέρα:- Σταμάτα βρε μπαμπά πράμα δεν έπαθε το παιδί κάτι λέει για τον υπολογιστή του.

Πατέρας:- Ευτυχώς που υπάρχει και κάποιος εδώ που να καταλαβαίνει , γιατί εγώ σοβαρά δεν κατάλαβα τίποτα .

Μάνος:- Την έχω εκπαιδεύσει… Μα καλά ρε father δεν κατάλαβες ότι σέρνεται ο υπολογιστής μου? Και το άλλο δεν στο ‘πα, είμαι στο peer to peer και το έχω φουλάρει στα mp3 και δεν κάνει download.

Παππούς:-Μα ποιος σε έμαθε να μιλείς ετσά? Για όνομης του θεού.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!!)

ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ!! Όλα αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω δεν ισχύουν για όλους. Πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις…

Κυριακή Καρτάκη