Ένα πρωτάκι αναπολεί

Όταν τελείωσα το δημοτικό ένιωθα υπερήφανη που θα πήγαινα στο γυμνάσιο!! Ταυτόχρονα όμως φοβόμουν και ντρεπόμουν να γνωρίσω άλλα παιδιά....Είχα αγωνία για το τι θα αντιμετωπίσω , για το πως θα είναι το καινούργιο μου σχολείο και οι καινούργιοι μου καθηγητές , οι καινούργιοι μου φίλοι. Τελικά διαπίστωσα ότι δεν είναι τα πράγματα τόσο χάλια!! Όπως όλα τα άλλα παιδιά της πρώτης, ήμουν και εγώ. Είμασταν όλοι “ψαρωμένοι”. Ό,τι μας έλεγαν το κάναμε, κι αν καμιά φορά ο διευθυντής μας κοίταζε λοξά έστω και για πλάκα, εμείς το παίρναμε στα σοβαρά κι αλλάζαμε δρόμο! Ή κάθε πρωί στην προσευχή, ήμασταν σαν στρατιώτες.... βέβαια αν κάποιος μας παρακολουθούσε από μια γωνιά, θα μας κορόιδευε και θα γελούσε ταυτοχρόνως...!. Όσον αφορά τους καθηγητές, άλλους τους συμπαθούσαμε κι άλλους όχι.

Βέβαια μερικές απόψεις και σκέψεις για κάποια πράγματα άλλαξαν στην επόμενη τάξη. Οι καθηγητές πλέον μας είχαν γνωρίσει σαν μαθητές. Εμείς απ’ την άλλη γνωρίζαμε ακόμη καινούργιους καθηγητές και μάλιστα τους βάζαμε σε “μαύρες” και “άσπρες” λίστες απ την πρώτη στιγμή... όσοι μας ξίνιζαν, κάναμε τα πάντα για να τους σπάμε τα νεύρα .Αλλά αν δεν τα καταφέρναμε, και είχαμε μάθημα με κάποιον που αντιπαθούσαμε σκεφτόμασταν να κάνουμε κοπάνα......ανάλογα με τις απουσίες που είχε ο καθένας από μας!!

Ε! τώρα, στην Τρίτη τάξη, τι να σας πω; ήμασταν οι πιο παλιοί και οι περισσότεροι υποτιμούσαμε τα πρωτάκια και της δευτέρας τα παιδιά! Εγώ καμιά φορά στο διάλειμμα καθόμουν και παρακολουθούσα τα παιδιά της πρώτης...μ’ άρεσε ,πλάκα είχαν. Αυτό το έκανα καμιά φορά και στην Δευτέρα τάξη. Στην Τρίτη, ανυπομονούσα για την τριήμερη εκδρομή που θα κάναμε περίπου Απρίλη με Μάη στη βόρεια Ελλάδα. Τελικά, δεν πήγα. Στο μόνο που είχα άγχος, ήταν οι τελικές εξετάσεις σε κάθε τάξη.

Πολλές φορές έχω σκεφτεί και έχω πει... μακάρι να ξαναγυρνούσα στο γυμνάσιο, στην πρώτη. Ή μακάρι να ξαναγυρνούσα στο δημοτικό.... μ’ άρεσαν εκείνα τα χρόνια και μ’ αρέσουν ακόμα....Ωστόσο , προσπαθώ να ζω την κάθε μέρα έντονα και να την γεμίζω με διάφορες δραστηριότητες. Ενδοσχολικές ή εξωσχολικές. Τα μαθητικά μου χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα και για κανέναν λόγο....!!

Τώρα σαν πρωτάκι του Λυκείου, δεν ξέρω ακόμα τι θα αντιμετωπίσω κατά την διάρκεια των τριών χρόνων... προς το παρόν όλα είναι εντάξει. Τώρα προσπαθούμε να γνωρίσουμε τους καθηγητές και σιγά σιγά προσαρμοζόμαστε στο καινούργιο μας περιβάλλον. Αλλά ποτέ στη σχολική θητεία δεν θα σταματήσει να είναι η Μελέτη,το μεροκάματο του πόνου, η Απεργία Των Καθηγητών ,ευτυχισμένες μέρες, το Σκονάκι η γλυκιά μας αμαρτία, οι Εξετάσεις είναι οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας ενώ ο Άρρωστος καθηγητής είναι άνθρωπος που αξίζει πολλά!!

Μαρία Τσερκάκη