Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω, και είμαι σίγουρη ότι κι εσείς έχετε βρεθεί, στην εξής κατάσταση: σας παίρνει τηλέφωνο κάποιος φίλος σας και σας ζητάει να πάτε για καφέ…όχι για τίποτα άλλο καλέ αλλά για να βρεθείτε λιγάκι να τα πείτε! Εσείς δέχεστε με πολύ χαρά και κανονίζετε το πότε και το που. Μαζεύεστε λοιπόν το παρεάκι κι ενώ συζητάτε συμβαίνει κάτι τραγικό!!!
Ξαφνικά απλώνεται ησυχία…….κανείς δε μιλάει…όλοι έχουν τα κεφάλια σκυφτά…..δεν κοιτάζονται μεταξύ τους…κάτι άλλο τριβελίζει το μυαλό τους…. Τι είναι άραγε αυτό που τους έκανε να σιωπήσουν και να κατεβάσουν τα κεφάλια;;;
Η απάντηση είναι απογοητευτική! Το κινητό τους! Όλοι ασχολούνται με αυτό…έσκυψαν τα κεφάλια για να κοιτάξουν την οθόνη του κι όχι επειδή είναι θλιμμένοι από κάποιο δυσάρεστο τηλεφώνημα ή κάτι άλλο! Σταμάτησαν να μιλούν! Γιατί ; ο λόγος είναι ο έξης: η « εξάρτηση » τους από το κινητό τους τηλέφωνο! Ακόμα κι αν δεν είναι εξάρτηση είναι συνήθεια…
Ο σκοπός της συνάντησης δεν εκπληρώνεται. Το « να τα πούμε » μένει μετέωρο… οι παρέες παύουν να συζητούν… Η ανθρώπινη επικοινωνία εκλείπει. Ο άλλος γίνεται ξένος. Ακόμα κι όταν τον έχουμε δίπλα μας η επικοινωνία δεν υπάρχει, γιατί δεν την επιδιώκουμε… προτιμούμε να ασχοληθούμε με μια άψυχη ηλεκτρονική συσκευή… σαν να χουμε πιστέψει ότι δεν έχουμε την ανάγκη μιας ανθρώπινης κουβέντας…
Να θυμηθούμε πως μας παρουσιάστηκε το κινητό;;; ως μέσο επικοινωνίας που ήρθε για να εκμηδενίσει τις αποστάσεις και να μας φέρει πιο κοντά με τον άλλο…αυτόν τον άλλον που τον παραπετάξαμε και τον αντικαταστήσαμε από κάτι πολύ κατώτερο του! Μήπως , λέω, μήπως δε μας χρειάζεται το κινητό, όταν έχουμε δίπλα μας τον άλλο;;; ποια απόσταση θα εξαλείψει, όταν δεν υπάρχει απόσταση;;; ίσα- ίσα καταργήσαμε την πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία. Mας είναι πιο εύκολο να ανταλλάξουμε μηνύματα με κάποιον από το να του μιλήσουμε κατά πρόσωπο! Η αλήθεια του προσώπου και της έκφρασης αρχίζει να χάνεται. Φανταστείτε δημόσιους χώρους βουβούς…ανθρώπους απορροφημένους στα τηλέφωνα τους που να μην κουβεντιάζουν…. Δεν είναι θλιβερή μια τέτοια εικόνα;;;
Ο άλλος είναι δίπλα μας. Μπορούμε να του απευθυνθούμε κοιτάζοντας τον και ανακαλύπτοντας την αλήθεια των ματιών του! Πόση παραπάνω είναι η αλήθεια ενός sms;
Ξαφνικά απλώνεται ησυχία…….κανείς δε μιλάει…όλοι έχουν τα κεφάλια σκυφτά…..δεν κοιτάζονται μεταξύ τους…κάτι άλλο τριβελίζει το μυαλό τους…. Τι είναι άραγε αυτό που τους έκανε να σιωπήσουν και να κατεβάσουν τα κεφάλια;;;
Η απάντηση είναι απογοητευτική! Το κινητό τους! Όλοι ασχολούνται με αυτό…έσκυψαν τα κεφάλια για να κοιτάξουν την οθόνη του κι όχι επειδή είναι θλιμμένοι από κάποιο δυσάρεστο τηλεφώνημα ή κάτι άλλο! Σταμάτησαν να μιλούν! Γιατί ; ο λόγος είναι ο έξης: η « εξάρτηση » τους από το κινητό τους τηλέφωνο! Ακόμα κι αν δεν είναι εξάρτηση είναι συνήθεια…
Ο σκοπός της συνάντησης δεν εκπληρώνεται. Το « να τα πούμε » μένει μετέωρο… οι παρέες παύουν να συζητούν… Η ανθρώπινη επικοινωνία εκλείπει. Ο άλλος γίνεται ξένος. Ακόμα κι όταν τον έχουμε δίπλα μας η επικοινωνία δεν υπάρχει, γιατί δεν την επιδιώκουμε… προτιμούμε να ασχοληθούμε με μια άψυχη ηλεκτρονική συσκευή… σαν να χουμε πιστέψει ότι δεν έχουμε την ανάγκη μιας ανθρώπινης κουβέντας…
Να θυμηθούμε πως μας παρουσιάστηκε το κινητό;;; ως μέσο επικοινωνίας που ήρθε για να εκμηδενίσει τις αποστάσεις και να μας φέρει πιο κοντά με τον άλλο…αυτόν τον άλλον που τον παραπετάξαμε και τον αντικαταστήσαμε από κάτι πολύ κατώτερο του! Μήπως , λέω, μήπως δε μας χρειάζεται το κινητό, όταν έχουμε δίπλα μας τον άλλο;;; ποια απόσταση θα εξαλείψει, όταν δεν υπάρχει απόσταση;;; ίσα- ίσα καταργήσαμε την πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία. Mας είναι πιο εύκολο να ανταλλάξουμε μηνύματα με κάποιον από το να του μιλήσουμε κατά πρόσωπο! Η αλήθεια του προσώπου και της έκφρασης αρχίζει να χάνεται. Φανταστείτε δημόσιους χώρους βουβούς…ανθρώπους απορροφημένους στα τηλέφωνα τους που να μην κουβεντιάζουν…. Δεν είναι θλιβερή μια τέτοια εικόνα;;;
Ο άλλος είναι δίπλα μας. Μπορούμε να του απευθυνθούμε κοιτάζοντας τον και ανακαλύπτοντας την αλήθεια των ματιών του! Πόση παραπάνω είναι η αλήθεια ενός sms;
Αγγελική Ντουσάκη
5 σχόλια:
Πέστα βρε Αγγελική μου!!!Μπράβο!
Αναρωτιέμαι μήπως το κινητό πράγματι χρειάζεται. Μήπως ήρθε για να καλύψει την "ανάγκη" μας να απομακρυνθούμε από τους ανθρώπους.
Όποιος έχει αντίθετη άποψη, ας μου την εκθέσει με ένα SMS!!!!!!!
aggelikoyla mou....teta edo... k ego to kano polles fores gia ayto SYGNOMH.....TA LEME KRHTH....
ξαναδιαβαζοντας το pyranxas η νοσταλγια με παρακινησε να τα πουμε. εσυ Αγγελικη, οπως και αλλα pyranxaκια, ανοιγετε πανια για... αλλες θαλασσες! καλη τυχη σε ολους σας. αυριο ανοιγουν τα σχολεια! και θελω να ευχηθω καλη τυχη στους μαθητες,τους καθηγητες και τους γονεις του γυμνασιου-λυκειου Κολυμβαριου, τυχη;;; δεν ειμαι μοιρολατρης αλλα αυτα που περιμενουμε ή δεν περιμενουμε να συμβουν στα σχολεια μας, μονο αν ειστε τυχεροι θα τα υπερνικησετε...
mamaka
sofos.....
Δημοσίευση σχολίου