Θες να ενημερωθείς;;
Θα ανοίξεις την τηλεόραση…
Το αποτέλεσμα….θα την κλείσεις απογοητευμένος γιατί θα έχεις μελαγχολήσει! Θα πιστέψεις τόσο πολύ πως ο κόσμος που ζούμε δεν αλλάζει και θα βάλεις να δεις κουτσομπολίστικες εκπομπές για το διαζύγιο της Μενεγάκη και θα συνεχίσεις τη ζωή σου έτσι αδιάφορα….αν αυτό αποκαλείται ζωή!
Δεν είναι καθόλου τυχαία, ούτε απόρροια των σύγχρονων εξελίξεων η απογοήτευση που δημιουργείται! Όταν ο άνθρωπος απογοητευτεί πλήρως θεωρεί πως δεν έχει κανένα λόγο να αγωνιστεί και να διεκδικήσει κάτι καλύτερο…η παρουσίαση της εικόνας ενός μαύρου κόσμου τον καθιστά αδύναμο να βρει λίγο φως… κι όταν αγνοείς την ύπαρξη φωτός γιατί να παλέψεις να γίνει το σκοτάδι μέρα?
Κι όχι μόνο δεν έχεις ψυχικά αποθέματα για διεκδικήσεις, αλλά κλείνεσαι στον αυστηρά προσωπικό σου κόσμο… σε απασχολεί μονάχα πως θα καταφέρεις να επιβιώσεις… ‘’αφού η κατάσταση δεν αλλάζει τουλάχιστον ας ζήσω καλά’’ σκέφτεσαι! Και το περιεχόμενο του όρου ‘’καλά’’ σε αυτή την περίπτωση κάθε άλλο παρά θετικό είναι! Λόγου χάρη αφού δεν έχω δικαίωμα στην εργασία όπως θα έπρεπε, κι από την στιγμή που τα πράγματα δεν αλλάζουν θα προσπαθήσω να μπω σε μια δουλειά χάρη στο θείο μου το βουλευτή! να ναι καλά ο άνθρωπος! Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο θα στερήσω τη θέση από κάποιον που τη δικαιούται- γιατί η εργασία δεν είναι πια δικαίωμα όλων των ανθρώπων- αλλά ανταγωνιστής μου κι εχθρός μου θα γίνει ο άλλοτε γείτονας μου, φίλος μου… η επιβίωση σου και το δικό σου συμφέρον είναι ενάντια στο συμφέρον του άλλου! Κοινό συμφέρον φαίνεται να μην υπάρχει…ο καθένας αγωνίζεται να υπάρξει σε βάρος του άλλου.
Κι όταν το μόνο που έχουν να προβάλουν για κάθε συλλογική διαμαρτυρία είναι τα επεισόδια που γίνονται καλλιεργώντας με αυτό τον τρόπο τον φόβο, τότε διστάζεις να βγεις έξω από το σπίτι σου και να συμμετάσχεις!!!
Όλα τα παραπάνω δεν σας θυμίζουν το αρχαίο ρητό ‘’διαίρει και βασίλευε’’ ; Αυτό που αποσκοπεί στο να δημιουργήσει μονάδες, που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους κι έτσι μόνες τους είναι πιο αδύναμες, πιο ευάλωτες και μπορούν να χειραγωγηθούν ευκολότερα! Αλλά μήπως και αυτή η προσπάθεια κατακερματισμού της κοινωνίας είναι η πιο τρανή απόδειξη της δύναμης που έχει η συλλογικότητα;;;
Θα ανοίξεις την τηλεόραση…
Το αποτέλεσμα….θα την κλείσεις απογοητευμένος γιατί θα έχεις μελαγχολήσει! Θα πιστέψεις τόσο πολύ πως ο κόσμος που ζούμε δεν αλλάζει και θα βάλεις να δεις κουτσομπολίστικες εκπομπές για το διαζύγιο της Μενεγάκη και θα συνεχίσεις τη ζωή σου έτσι αδιάφορα….αν αυτό αποκαλείται ζωή!
Δεν είναι καθόλου τυχαία, ούτε απόρροια των σύγχρονων εξελίξεων η απογοήτευση που δημιουργείται! Όταν ο άνθρωπος απογοητευτεί πλήρως θεωρεί πως δεν έχει κανένα λόγο να αγωνιστεί και να διεκδικήσει κάτι καλύτερο…η παρουσίαση της εικόνας ενός μαύρου κόσμου τον καθιστά αδύναμο να βρει λίγο φως… κι όταν αγνοείς την ύπαρξη φωτός γιατί να παλέψεις να γίνει το σκοτάδι μέρα?
Κι όχι μόνο δεν έχεις ψυχικά αποθέματα για διεκδικήσεις, αλλά κλείνεσαι στον αυστηρά προσωπικό σου κόσμο… σε απασχολεί μονάχα πως θα καταφέρεις να επιβιώσεις… ‘’αφού η κατάσταση δεν αλλάζει τουλάχιστον ας ζήσω καλά’’ σκέφτεσαι! Και το περιεχόμενο του όρου ‘’καλά’’ σε αυτή την περίπτωση κάθε άλλο παρά θετικό είναι! Λόγου χάρη αφού δεν έχω δικαίωμα στην εργασία όπως θα έπρεπε, κι από την στιγμή που τα πράγματα δεν αλλάζουν θα προσπαθήσω να μπω σε μια δουλειά χάρη στο θείο μου το βουλευτή! να ναι καλά ο άνθρωπος! Με αυτό τον τρόπο όχι μόνο θα στερήσω τη θέση από κάποιον που τη δικαιούται- γιατί η εργασία δεν είναι πια δικαίωμα όλων των ανθρώπων- αλλά ανταγωνιστής μου κι εχθρός μου θα γίνει ο άλλοτε γείτονας μου, φίλος μου… η επιβίωση σου και το δικό σου συμφέρον είναι ενάντια στο συμφέρον του άλλου! Κοινό συμφέρον φαίνεται να μην υπάρχει…ο καθένας αγωνίζεται να υπάρξει σε βάρος του άλλου.
Κι όταν το μόνο που έχουν να προβάλουν για κάθε συλλογική διαμαρτυρία είναι τα επεισόδια που γίνονται καλλιεργώντας με αυτό τον τρόπο τον φόβο, τότε διστάζεις να βγεις έξω από το σπίτι σου και να συμμετάσχεις!!!
Όλα τα παραπάνω δεν σας θυμίζουν το αρχαίο ρητό ‘’διαίρει και βασίλευε’’ ; Αυτό που αποσκοπεί στο να δημιουργήσει μονάδες, που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους κι έτσι μόνες τους είναι πιο αδύναμες, πιο ευάλωτες και μπορούν να χειραγωγηθούν ευκολότερα! Αλλά μήπως και αυτή η προσπάθεια κατακερματισμού της κοινωνίας είναι η πιο τρανή απόδειξη της δύναμης που έχει η συλλογικότητα;;;
Αγγελική Ντουσάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου